се (зам.) - поклопи (гл.)

Тоа беше и правило на играта: насмевка на прозорското стакло и правото да следам една жена очекувајќи како очајник дека нејзината врска ќе се синхронизира со онаа што самиот ја одредувам пред секое возење, а тогаш - секогаш до сега - да ја видам како свртува по друг ходник а не можам да ја следам бидејќи сум приморан да му се вратам на горниот свет и да наминам во некое кафуле и понатаму да живеам сѐ додека постепено, после неколку часови или денови или недели, жедта пак нѐ ме натера да ја испитам можноста еднаш сѐ да се поклопи, жената и прозорското стакло, насмевката прифатена или одбиена, врските меѓу возовите, а тогаш, најпосле - да, точно, потоа правото да пријдам и да го изговорам првиот збор, густ од улежаното време, од бескрајното прпелкање на дното на бунарот меѓу пајаците на грчот.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Некаде помеѓу две неосновани паники ми ита часовникот – прерано се поклопуваат стрелките на срцето.
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
Меклин предложил во тек на една недела, која требало да се поклопи со почетокот на повлекувањето на Германците, партизаните на копно, а сојузниците на море и од воздух да извршат низа добропланирани и кооридинирани напади над непријателските комуникации во цела Југославија.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)