се (зам.) - покае (гл.)

И пак, ако е така, на кој свет и век јас ќе се покајам.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Ќе го грабнеше Ренди за рака и силно ќе го стиснаше, сакајќи да му предизвика бол, па потоа ќе се покаеше и ќе го обземеше срам.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
- Марче, ти ли си? - ѝ свика Ване од грб, но во истиот момент се покаја не дека ја прекинал во учењето туку дека ја уплашил со својата појава.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Реков дека не, и дека не разбирам за што треба да се покајам. „Дотолку полошо“, рече Луција.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Во истиот ден ќе ѝ се отплатам на Луција и ќе се покајам, за да биде ефектот посилен, како во книгите.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Како гламна прегорена згасна мојата молитва душата ми остина наместо да се стопли, и јас решив: да одам, сѐ да му раскажам на Филозофот, да се покајам пред него и од него прошка да барам, кога Господ не ми ја дава.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
- Ах малиот лош Патрик - изустив јас но веднаш се покајав што го кажав тоа затоа што на зборот ЛОШ Госпоѓа Изабел непријатно ме погледна.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Очите не го испуштаа живеењето на ова слабо пламенче што плаховито се виткаше, се смалуваше и наеднаш подрипнуваше како да се покајало за својата минутна слабост.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Оние што ќе се покајат, вели, безгрешно ќе појдат пред бога.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ако Онисифор Мечкојад можел да е прв во тврдоглавоста, Онисифор Проказник стоел веднаш до него, да сраснат еден во друг, да се скаменат, да станат еден варовник од некогашни два живи облика, подоцна, многу подоцна да ги подлокува безнадежен дожд и да ги напукнува сурова жега.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Браќа, можеле да пиштат од утроба, браќа, бидете на моја страна, другиов Онисифор ќе е ваша измама додека е жив, и само темно се гледале бедни, можеби и болни од неспиење, браќа, само за еден Онисифор има место на овој пат, судете, осудувајте, бидете со мене и не ќе се покаете, и молчеле очајни како да ќе ги остават засекогаш на тоа место своите неутешни души.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Јас кога размислив подлабоко, дека вујко ти е причина за смртта на татка ми, длабоко се потресов и се покајав што така непремислено ти предложив.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Трговецот со добиток се покаја што толку лесно падна во стапицата на врагот.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Да беше тука свети Ксавиер, се разбира дека ќе можеше да се стори нешто, но, за несреќа, тој сè уште беше на пат...
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Тажно беше ова силно, убаво човечиште да се гледа во таква понижувачка состојба, - веднаш се покајав што дојдов толку рано.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Се сети на кикотливата русалка со топли бутини и се покаја што влезе во црната авантура.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Чуствував како ми буричкаат во свеста и сакав да променам премногу нешта телето веќе притисок ми крена ми дојде даљинско да фрлам во екран Во главата уште ми се моташе ботокс и верглав рефрен од дебилна песна од срањето среќа во несреќа стигна ми заврши запекот се олеснив сместа Сеуште чкрапав ко луд махинално се покајав воопшто што сум се родил слегов до гранап по пиво на рецка од радијација да ублажам бол
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Покај сѐ и тоа ќе ти помогне да се вратиш од мракот кон светлината, од немирот, кон мирот во душата; од сатаната кон бога, кон спасение; нема човек безгрешен, па дури и еден ден да живеел на земјата, зашто потекнуваме од грешните Адам и Ева, како што вели Јов, но ако се покае, господ му простува.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Одеднаш Трајанка изгледаше како да се покајала што му се насмевна и му сврти грб на Мартина.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
_____ 3 Пелагија, збунета од добрината на тетка Перса, уште неколку пати наминува кај неа за да се увери дека нема да згреши ако се преселат кај неа, односно, да ја увери тетка Перса дека внесувајќи ја неа во својот дом, нема да се покае подоцна.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Немоќна пред агонијата на сопственото лудило очајнички се обидувам да се соочам со сопственото “Јас”, да го откријам стравот на сопствената душа, страв од солзите во очиве, од последната надеж дека во моето срце ќе пронајдам светлина и ќе се покаам.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Има среќни денови, има тажни денови, има несреќни луѓе, а постојат и такви кои можат да ни го сменат животот засекогаш, без да се покаат за последиците, без да ја платат цената, без да се соочат со резултатите, зошто полесно им е да заминат.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Моиве очи се клуч, а очите клучалница на вратата која ќе ја ослободи мојава заробена душа растргната помеѓу две сили.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Па тоа се слуги на кукавичлукот, издаици, неверници.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
А тие кои имале грехови, пак се покајале, блазе на них! Они ќе да се со правите у рај.
„Избор“ од Јоаким Крчовски (1814)
Нема и пред кој да се покаеш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Немам кога и како да се покајам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Потоа можеш да се покаеш и да им простиш на луѓето што ти згрешиле.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)