се (зам.) - поистоветува (гл.)

Нѐ збунува можеби тоа што понекогаш она што ни се допаѓа се поистоветува со патот на судбината.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Го гледаш Јуриј Андреевич како излегува од трамвајот и паѓа во грч, не можејќи да ги изговори четирите сакани кобни букви – се поистоветуваш.
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
Цело време се поистоветувам со нечиј туѓ живот, но сфаќам дека мојата приказна е само моја.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Сакам убави приказни. Знам, омилена бајка ми беше за малата сирена. Се поистоветував со неа.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Да се чувствувам убава и среќна во своја кожа. Да не се поистоветувам со никој.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Се поистоветувам кармички, зошто беше инвентивна и романтичарски слободоумна.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Првата средба со Стариот писател Зрновски, според пресметките што ми останале во сеќавањето, се случи речиси веднаш по средбата со тетка Боса.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Она, што се поистоветува со сонот не познава точно време, ниту пак има одредено место.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Предметите со кои се поистоветувате не ви се подеднакво туѓи.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Поради таа лишеност е оваа моја внимателна qубов кон вакви ситнурии”.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Веќе 1932-та тој напиша во предговорот за својата втора по важност есеистичка книга, Расправа, еден лапидарен став: “животот и смртта му недостасуваа на мојот живот.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Оваа стратегија настана од убедувањето дека „изумите на филозофијата не се ништо помалку фантастични од изумите на уметноста“, и од неотповикливото гадење спрема книжевниот реализам кој често се поистоветува со баналноста, со предвидливите, па дури и со здодевните страни на животот. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 213
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Исто така настана од Борхесовото согледување на сопствениот живот како живот во кој немало никаква драма вредна за бележење или коментирање, барем не за потребите на прозата.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)