се (зам.) - повраќа (гл.)

Во утробата му навлегуваше тешкиот здив на гниење и му ја заматуваше главата. Му се повраќааше.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
А не ми се лоши, да речеш, уште не ми се повраќа.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ме гледа стрико Васил, со некое набожно лице ме гледа, и се повраќа по мене.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Се повраќам да не останал некој во долот, а таму легнал Ставрос и збива ли збива.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Леле, јас само зборувам, вели мајка и тргнува, пак се повраќа.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Другарите се повраќаат да ме поземат, јас ги туркам нозете пред мене, а тие ми одат назад.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Мајко, вика таа и мајка ѝ се повраќа, им се фрла на карабинерите, ги драска по лицето.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Правев звук на кастенети...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Не знам веќе што постои... Страв ми е... Ми се повраќа...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Никогаш немаше да поверувам дека можам да направам внатре таква бура...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Чарлс лежеше гледајќи си ја раката. Не се повраќаше. Сѐ уште беше — нешто друго.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Светот ми се врти и ми се повраќа од него.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Уља ме напокри и отиде да топли вода. Оди и се враќа жената. Едно задруго се повраќа, ме погледнува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Дали дека пак почна да се повраќа фронтот, да наближува? Не знам... ***
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)