се (зам.) - побуни (гл.)

Јас стојам зинат, се обидувам да се побунам, да претнам, ама нели сум фатен во стапица?
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
„Како така, мене воспитачот ми рече дека треба да добијам нови”, - се побуни тој.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Бузо не кажа која била причината што го натерала Едноокиот Полип на таква гнасна и нечесна акција; Ѓеле донекаде ја објасни причината зошто сите на бродот не се согласиле со капетанот и енергично се побуниле против неговата желба, но требаше повеќе и поубаво да ги објасни и расветли душата и срцето на тие луѓе; Васе доста лесно мина преку храброста и смелоста на оној што со маки ги раскинал јажињата и го ставил на коцка својот млад живот; Марко не го протолкува и не кажа ништо за крајот на приказната.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
- Дури тогаш ќе згрешите, - се побуни дедо Димо.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Какви волци, море! Лето е - се побуни Бојан.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Не сакам ни да ми кажете кога ќе ги труете пастрмките, - се побуни Елена.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Што зборуваш, дедо Иване, здрав си ти? - се побуни момченцето.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Не го сакам тоа парче. Некој го јадел! - се побуни Мирко.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Мојот дух се побуни немирен, какви неверници, јас Библија читам, зло не мислам за правда глава давам.
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)
Фелоус наизуст ја знае таа рутина. Тој непогрешливо ја предвидува и ја репродуцира: „Јас сум хомосексуалец“, ќе се побунат, „но не сум женствен“.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Никој нема да ти се вџаши, да свика за да се побуни, да те прекине среде реченица, ако се осмелиш да навестиш дека тип кој обожава диви, кој сака сентиментални песнички за невозвратена љубов или песни од мјузикли, кој наизуст ги знае најдобрите реплики на Бети Дејвис или им придава врховна важност на отмените парчиња или на внатрешното уредување – велам, никој нема да се згрози ако подречеш дека таков некој маж, можеби, евентуално, не е баш сосема стрејт.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Еднаш кажуваш дека е опасна, а еднаш полезна! Како да го сфатам ова? – се побуни Еразмо.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Не разбирам, зошто да го правам тоа? – се побуни Еразмо.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Во малечката библиотека еден човек постојано се држеше за глава, извикувајќи: „Зборовите одлетуваат од страниците! Зборовите одлетуваат од страниците!,“ и повторуваше сѐ додека останатите читатели не се побунеа, па чуварите ќе го однесеа во неговата соба.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Една жена, кога некој ѝ зборуваше, постојано ја движеше главата влево и вдесно, затоа што ѝ се чинеше дека зборовите летаат кон неа, и можат да се заријат во нејзиното чело.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тој, пак, Павле, најдобро ја виде човечката жед за материјата во Ефес, кога златарот Димитриј го подбуцна народот да се побуни против него и против христијаните.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Пак неговиот здив ќе им ги кине жилите а истинатата крв ќе се згрутчува околу коските и ќе ги морничави.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Некои се побуниле; повеќето од половината нови светци биле во животот повисоки од тој Онисифор.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Неколцина се побуниле: малку спиеле, зошто и ноќта да не си поспијат?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Иако секогаш мислел дека светот со секое утро треба да се менува, не само закоравениот ред туку и сè во тој ред, од мирис до звук, од светлост до облик, сега се побунил.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Сандре Самарија, човек со изглед на тромав гусок, ја извлекол главата како од под крило. Очигледно штотуку се разбудил.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Највисок и со најмудро чело бил Онисифор Мечкојад и со такви очи пред кои можел да клекне и најсомничав ангел.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Но кога Дамческите предложија да се обноват лозјата, со специјални сорти лози, што тие сами ќе ги набавеле и ќе ги донесле дури од Мелничко, речиси се побунија против нив.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Не само што не можат тројца мажи, колку и да се тие силни, да ја качат бомбата на воловска кола, рекоа, туку таа, зашто патот до Црн Камен и оттаму до Прилеп е нерамен, полн дупки, при најмал потрес може да експлодира па да ги убие и луѓето и воловите.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Вака, со бомбата, изнашле начин како да се ослободат од тројцата наеднаш, но мажите и сите жители на Потковицата отворено се побунија.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Кога таа клекнала пред него, тој ја треснал со нозете по лице и ѝ викнал: „Еве осум дни како носам иста кошула, и недела ќе дојде и пак ќе немам бела облека да ставам на себе.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
И вториот брат не се побунил, оти веќе мислел на жена си да ѝ каже сѐ кога ќе се врати, а единствено најмладиот се противставил, оти секогаш го почитувал дадениот збор.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Кога син му на Андона се побунил против ова женење, татко му кренал вила на него, и овој ја наведнал главата и се покорил.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
- Во еден друг настан не било така, - сонливо се побуни со растреперени зборови.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
- Во кој настан, братче врескалче? - Во оној што ќе ти го кажам сега.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Уште во текот на големата моќ на Империјата, па сѐ до нејзиниот конечен пад, јаничарите или ќе се побунеа, па ќе ѝ го дадеа најсилниот отпор на Империјата, или ќе продолжеа во нејзините редови како везири и војсководци, како филозофи и писатели, како хроничари и историчари, кои колку што ѝ служеа на Империјата толку отворено или таинствено му служеа на својот народ.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тој повторно е во право: со милениуми, апетитот за моќ, за владеење е распространет во голем број малечки или големи тирании кои цветале, се извишувале или пропаѓале, завршувале во една тиранија, со сите соништа и илузии за моќ и власт, со гладта да ја нагризуваат планетата Земја.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Бургиба до крајот на животот ќе се прикажува како неподобен Картагинец како и владетелот Југурта (владеел со северноафриканското кралство Нумидија, под Римјаните), кој во еден период се побунил против Рим.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Разнесеното, распрскано човечко стадо ќе биде повторно собрано под заштита на еден немилосрден натрапник, вид планетарно чудовиште пред кое нациите ќе коленичат, немоќни да се побунат пред диктаторската екстаза.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
МОДРИШЌЕ - ЖЕНАТА ШТО МЕ ПРЕДИЗВИКА Ние го продолживме патот за селото Модришќе.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Борците се побунија дека не е праведно да се борат со Шиптарите.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Одвај се сеќаваше зошто воопшто се побунил.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Одеднаш, нешто внатре, во Марија, се побуни.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
- О, не може, - се побуни Зоки и мака го фаќа од работата што се отворила. - Може, може, со топла вода и со крпа.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Бараше начини да му помогне, да го ослободи. Ништо повеќе.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Рајна се побуни поради затворањето на внукот.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Таа рече: - Зарем не сфаќаш дека витештвото одамна не постои. – Но ова воопшто не е подвиг! – се побуни. – Само го следам повикот.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Ако се побуни, тресни ја по глава и укради ѝ го ѓерданот.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Низ нејзините дебели стакла, точките од очи гледаа нагоре, а јазикот ѝ ја оближуваше месестата уста.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Кога Ѓорѓија ќе влезеше во кујната, таа ќе се свртеше, не поздравувајќи се за добро утро и ќе почнеше да зборува како тој претходниот ден заборавил да купи јаболка, па како таа утрово немала со што да се заблажи или како Ѓорѓија не го исклучил светлото од ходникот и тоа горело цела ноќ - па, знаеш ли ти колкава сметка плаќаме за струја? - ќе се побунеше, заборавајќи кој ги плаќа сметките.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Не можев а да не забележам дека со едната рака како да затскриваше средство за чистење.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Во тој момент, баш откако го изговорив зборот „гладен“, цревата повторно се побунија, но овој пат со полифоничен цвилеж.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- А, јас? - се побуни Бреза - И јас сум голема, колку пораснав откако тргнав во градинка!
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Некои се побуниле: кој ќе ни ги крштева децата, кој ќе нѐ закопува, рекле, ама мнозинството решило: да се избрка.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
- Јас сум господине, - се побуни Шишман, објасни:- Дека Шишман ме викаат, затоа не сум тој.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Дури многу, многу подоцна кога дозна дека Најдо не му е татко туку очув, нешто во него се побуни и се збуни, но не толку за да го пројави.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Ја натера да подзастане пред него и не ѝ даде време да се побуни или да скршне.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Тогаш во тоа едно село наше, Немањица, селаните се побунија против тие колективите и овие пратија таму и војска и полиција.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Не можеш да голтнеш и да се совладаш. Кога ќе се побуни душата, ништо не можело да ти ја запре раката.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Геј колегата малку се побуни, меѓутоа некако успеав се да вратам во колосек со стариот сјај и рутина на работење.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
- Зошто ужас, што лошо реков? – се побуни таа.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Ништо, ама него го нервира вашиот феминизам, твојот и на мама.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Се побуни нешто во мене, почувствував дека ме обзема нешто слично на лутина.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Леле, само немој да ја почнуваш таа тема – се побуни мајка ми.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Не треба да имате толку многу доверба – ми излета погрубо отколку што имав намера. – Вие сте возрасни, а ние сме деца, треба малку посериозно да ја сфаќате улогата на родители.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Не е можно, се противев јас, ти ништо не знаеш, лекарите не знаат, јас знам, таа ми е другарка, ја познавам јас нејзе, нема да ѝ се допаѓа долго да спие, ќе ѝ се смачи, ќе видиш, ќе се побуни и ќе стане.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Никого таа не послушува, неа ни казни не ја вразумуваат, сè си тера по свое, тивко, мирно, ама пак по свое.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Ништо не сме се договориле! Не е тоа за девојчиња – отсечно рече.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Како немам? Па, ти не знаеш каде се случи тоа! – се побунив – Нели се договоривме?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)