се (зам.) - пишува (гл.)

Слободата на движење екстремно е ограничена, а од страна на новите газди се демонстрира неверојатна строгост.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
На работниците, дури и за најбанални работи, им се пишуваат казни; тие константно се малтретирани од новиот менаџерски тим,2 а оние кои ќе се спротивстават веднаш се прераспределувани на полоши работни позиции.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Тој еднаш беше му рекол на Чанга дека ако се пишува историјата на козите на Балканот, тоа ќе биде една од најдобрите истории на балканските народи...
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Да се пишува дело за историска личност, уште повеќе за личност која прераснала во легенда, не е ни малку лесна задача.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Без да му се одземе, уште повеќе било што да му се додаде на Делчев, на неговата личност и дело, значењето на висти-ната.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Го чувствуваше оловниот притисок што беше стежнат над целиот предел, над главата, врз погледот, во душата.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Се прашува ли уште, дали Тората ќе се пишува одново или ќе се продолжи со едно ново, неизвесно поглавје? О, Hashano!
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Тој не е масон, но се обидува да им помогне на своите солунски сограѓани.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Тука пристигаа и заминуваа, се празнеа и одново се полнеа бродови, донесуваа и однесуваа производи, лични и трговски добра, но и луѓе, судбини, надежи, пораки, усно доверени вести и епистоли забележани со писма кои се читаа, се пишуваа, но и се испраќаа на сите можни страни на морската шир.  Карер го сврте погледот кон разбрануваното море над кое се пластеа сиви облаци.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Добива согласност, се организира средбата, се договара и се пишува официјален допис...
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Национал-социјализмот може да се опише како инхерентен ефект на најуспешно движење на култура која сака да се пишува со голема буква.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
МНОГУ се пишувало и уште многу ќе се пишува за Париз зашто секој кој што бил во него на свој начин го доживувал.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Еве ти вишок билет за премиерата – оди, учи, глеј како се пишува!
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
„Алфабетот станува космички систем од шифри“. (Менендез Пелајо) Тука постоеле и одредени техники, на пример нам познатите палиндроми, повратниците или раковските стихови, потоа kaimat (зборовите се пишуваат еден под друг, при што секој пат се испушта по една буква), па аналогии.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Да се мисли и да се однесува на сѐ, а да се пишува за едно единствено нешто?
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Но, господи, бидејќи сите тие се многу постари од тебе зар не е залудно да се пишува писмо до тебе наместо до нив?
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Секоја одвика создава нова навика.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
По навика се пишуваат и тестаменти и се фрлаат в море во затворено шише.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Верувате дека на луѓето лошо им се пишува? Кога сите луѓе би одбиле да одат во војна, тоа е мошне просто, би рекле: „Јас не одам.“
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Брат ѝ Митре беше единствениот писмен човек од нејзиниот род, затоа таа секогаш одеше кај него, кога добиваше писмо или требаше да се пишува.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Во врска со сето ова, како податок лично за себе, ќе кажам дека меѓу моите текстови има малку такви што се врзуваат во метафорика, и воопшто по изразните својства, со македонската народна поезија. т.е. што се пишувани , по обичното велење, во духот на народната поезија“, вели поетот Блаже Конески, соопштувајќи ни одредени посебности од неговиот поетски опит.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Се пишуваше за работникот кој станува во рани зори, и кој, според духот на народната уметност – пресреќен заминува во фабриката за да го даде својот труд, себеси да се даде за – општо добро, се пишуваа оди и фалбоспеви, итн., итн.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Дозволено! Всушност, О.К. беше да се пишува токму на тој начин! Кој знаеше?
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Тоа значи да се пишува г.... со четири точки: скаменет јазик.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Со него се полни колоните на утринското издание на еден голем дневен весник, кој себе си ласка дека има новинари коишто добро пишуваат.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Одвреме-навреме во текот на XIX век ние имаме обиди да се пишува на македонски, но поради некои историски причини тие обиди не се овенчаа со успех каков што би можело да се очекува од нив.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Литературните обиди на македонските пишувачи во XIX век, за жал, немаа такво значење за да добијат следбеници, затоа ако и сега во XX в. гледаме некои обиди да се пишува на македонски, тоа не се прави свесно и од некакви патриотски влечења и цели, ами само за забава; 159 Во тоа се состои разликата на нашата, т.е. македонската духовно-национална преродба од онаа на другите православни словенски народи, со други зборови: како што понапред ние постепено и први се просветувавме со христијанството и со писмото, а другите Словени – по нас и набрзина, така пак сега, во времето кога сите православни Словени постепено си изработија свои литературни јазици, свои богати литератури и постепено изработени правописи, ние остануваме поназад од сите, тукуречи без литературни традиции – не затоа што ги немаме, а зашто го забораваме своето изучувајќи го туѓото.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Тогаш тој стоеше на палубата на бродот што заплови од Цезареја кон Рим, придружен од Аристарх од Солун и од Лука, лекарот кој постојано, под будните очи на римските војници, запишуваше сѐ што се случуваше, оти како и тој самиот веруваше дека мора да се пишува за да остане нешто за поколенијата.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
И сѐ што се гледа на земјата се гледа и на Левтерија. Се пишува и се чита.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Што ќе правиме сега, му велам на војводата, кај ќе одиме и што ќе се пишуваме, му велам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Не е тешко да се пишуваат рецепти, но во сѐ друго да се разбираш со луѓето, тоа е навистина тешко.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
На неговата десна страна, близу до колковите, се отворила голема рана широка како дланка.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Да се пишува за другите земји е некој вид на прикриена непристојност, што не само што ја подразбира вербата во тоа дека личниот поглед врз нештата е ненадоместлив, туку и несведливите нешта ги сведува на мртви крпчиња испишана хартија.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Наскоро почна општа ревизија во поглед на карактеристиките, едни се прогласуваа за застарени, неполни, се пишуваа нови.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Токму преку тој процес на кинење концептуалната повеќезначност на модерното општество станува место на коешто се пишува нацијата”.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Грчкиот и латинскиот алфабет првобитно се пишувани на тој начин.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Со еден радикално конструктивистички гест Ататурк го укина старото писмо, коешто се пишуваше со арапски букви и беше мешавина од персиски, турски и арапски, и создаде нов службен јазик од народниот турски.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Најупадлива разлика е насоката во којашто јазиците се пишуваат - одлево надесно, оддесно налево (на пр. арапски), озгора надолу (на пр. традиционалниот јапонски) и невообичаениот смер одоздола угоре (на пр. некои форми на старогрчкиот).
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Преку корици и страници на стари класици. Пред да сфатиме дека зборовите можат да се исушат побрзо од мастилото со кое се пишувани.
„Зборот во тесен чевел“ од Вероника Костадинова (2012)
Во младоста како да го наследив татковиот култ кон романот Боговите се жедни од Анатол Франс, во кој на еден посебен начин се пишува за карактерите на владетелите и за Француската револуција.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Имаше исто така и нешто што се нарекуваше jus primae noctis, за што во учебниците за деца веројатно не се пишува.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
За ова не се пишуваше во весниците. Тие не брзаа да ги кажуваат работите без да бидат сигурни дека треба да ги кажат.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
По градот - можеби на два чекора од нас - шета слободно подлецот, кој се заколнал дека ќе ја убие вашата ќерка, а кај нас во семејството владее такво спокојство, кај нас се пишува за лебеди, кај нас машината за пишување чука ли чука...
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Може да се пишува и со помалку како што прават Грците кога пишуваат со дваесет и четири“.
„За буквите“ од Црноризец Храбар (1754)
Овие словенски букви и вака треба да се пишуваат и изговараат: а, б, в дури до о и тие се 24 букви.
„За буквите“ од Црноризец Храбар (1754)
Макар што на Македонците им е доволно само раздобјето Од Александар Трети Македонски до Цезар Македонците не го фермаат многу многу Некој си Калигула таму и особено неговиот коњ Кај го давале Македонците Букефал За некаков дртав коњ на Калигула Спроти императорот и коњот велеа Македонците Никој не велеше спроти императорот и аеродромот Што е знак дека Македонците сепак беа свесни Дека никогаш нема да имаат аеродром спроти Александар Велики Ама напатени од многу посегања врз минатото и иднината Си велеа поарно мало аеродромче со големо име Ем големо ем наше си велеа Македонците Отколку голем аеродром со туѓо име што се пишува на латиница
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
Мајка беше вистинската хероина на мојот ракопис поради која вредеше да се продолжи да се пишува, да се трага по сеќавањето, со сета имагинација, со имагинацијата на целото семејство...
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Мајка ми прашува зошто се пишува поезија?
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
„Таткови книги се пишувани со различни азбуки“ „мапите“ се со разнобојни цртежи, „глобусот е донесен во Цариград“ - а врз него е назначено, меѓу другото, и движењето на јагулите.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Патникот сѐ уште на непцето ја чувствува лутината на халапењос (се пишува со „ј“ на почетокот и капичка над „е“), зелени мексикански феферонки што ги проба попладнево кај Луис Алфонзо.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Внимателно, седнува крај неа, на крајот од креветот.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
„Како се пишува?“ праша Ана. „Т-Р-И“, полека започна Минк, а потоа отсече: „Ма, пишувај самата!“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Кога се пишува сценарио за филм, неопходно е јасно да се одвојат „елементите на дијалогот” од „визуелните елементи”, и, кога е тоа можно, да се даде предност на визуелното над дијалогот.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Бесмртна песна Таква песна се пишува во младоста и држи вода сѐ до староста – слава, влијание, лагоден живот, рецитации на цели генерации.
„Три напред три назад“ од Јовица Ивановски (2004)
Ако изгубат комунистите, а тоа со американска помош е сигурно, тогаш на твоите Македонци само црно им се пишува...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
ЈАКОВ: А што е тешко, да се стави вратоврска и да се пишуваат рецитали?
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)