се (зам.) - оѕвива (гл.)

О, ој, оф, оф, оф, пишти и се држи за очи, на својот глас му се оѕвива.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Отсекаде по нешто се гласи, се оѕвива.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Јас сум, се оѕвива.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ушите ми свират и слушам: некој од некаде ме вика, некој од некаде ми се оѕвива. Постојано зборувам со некого, а немам јасна вистина за ништо.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ги занесуваше долиштата, се оѕвиваше којзнае каде. 26.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А бре, ти крстен ли си или не си, му велам, на кое име се оѕвиваш?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Коста, Коста, го викам, ама Коста го нема, не ми се оѕвива.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Се оѕвиваат ѕидовите, ходниците, целата болница.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Господе, си велам, сите велосипедисти се возат по небото, сирени и ѕвончиња ни се оѕвиваат во ушиве.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Адио, синдрофиса Небеска, ми се оѕвиваат Албанците од ќелијата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Почнаа да се тркалаат камењата надолу: удираат по дрвјата, се оѕвива коријата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Оливера ми кажа дека некои деца биле уште уплашени од војната и дека не можат да спијат, а кога ќе заспијат викаат во сонот и бегаат од постела, се кријат под креветите, некои само да чујат брчење на камион или трактор, и ќе почнат да скокаат низ прозорците, си мислат авиони и тенкови идат и ќе се пикаат по грмушките, ќе се тресат ко пилиња, негователките ќе ги бараат, а тие ги затвориле ушите и очите, само устите им стојат отворени, ама пак не се оѕвиваат, не се кажуваат; оти не се оѕвиваш ми вели Горачинов, кај беше досега отидена, ме прашува, по ортомата своја, му велам, и јас не знам кај бев, а надвор се смеат, на вратите од кабините ни напишале ,То долапи ефтихијас"18 и се смеат,
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Аплаузот не запира, ми се оѕвива во ушите. Како дожд да плуска, да удира.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Филипе, Филипе, писнувам да викам, а тој не ми се оѕвива.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Пустите женшину, се оѕвива оттаму корепетиторот Татјана Сергеевна Перипелицина.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Немам ништо скршено, му се оѕвивам и трепкам ко ласица во папратта.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Викам, а тоа само одзади ми се оѕвива.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Се оѕвиваат на нивното грчење.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Го свртувам сега митралезот кон мофашите, чкрапам, а тој молчи, не ми се оѕвива.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Боже, колку мачно чкрапаа резињата и колку долго се оѕвиваше мракот меѓу ѕидовите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Недалеку плаче дете, му се оѕвива шумата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Диши слободно, вика Никифор, пју либераменте, кос, кос, дишењето остави им го на стомачните мускули, исправено, исправено, многу влечеш на вибрато, така, така, вели, и дишењето треба да ти биде дел од музиката, не стегај ги прстите, вели, треба да допираш, како некого да будиш, вели, тонот треба сам да ти се јавува, да ти се оѕвива...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)