се (зам.) - оѕве (гл.)

Кога ќе го викнат Петар – нема да се оѕве Иван, Лазар, Велика и други.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
- Како сте? Се радувам јас. - Ако го барате мажот ми, отидете утре во канцеларијата, тој таму прима - се одѕва таа мрзливо и гледам се готви да ја затвори вратата.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
„А за тој лекот... За лекот не му кажа“, неочекувано се оѕва дедо Стефан.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
- Да заобиколиме? - несигурно се оѕва десетарот.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)