се (зам.) - оттргнува (гл.)

Се заредија тешки ноќи на она циганско лето во кое природата со последни сили му се оттргнуваа на сонот.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Се оттргнуваше од таа занесеност кога до неа допираа, како далечно шепотење, зборовите на дедо: - И кога дојдов до претсело, враќајќи се од пазар во Костур, каде за секого купив подароци, тогаш истрча тоа пусто куче на Нановци и гав од тука, гав од ваму, јас брани се со стапот, ама тоа а да ме касни, а да се фрли врз мене, пат не дава да поминам и јас, видов не видов, му го фрлив фустанот што го имав купено за Циљка и така си дојдов дома жив и здрав и вас ве најдов уште поздрави...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Се тркала по скалите... Лудата! Кај ли се затрчала?
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Ми светнува, ќе се случи вистинска несреќа!...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Свршувам како магаре... Се давам во сокот... Таа нагло се отргнува...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Се оттргнува од неа и си заигрува низ дворот.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Се заредија тешки ноќи на она циганско лето во кое природата со последни сили му се отргнува на сонот.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)