се (зам.) - откорне (гл.)

Ќе се откорне, ќе се растави од ѕидовите...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Реката секогаш повикуваше некаде, да продолжиме со селидбата, кон непознатите предели, кон морето, кога веќе еднаш сме се откорнале од родната земја.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Истоштена снага се заниша како езерска трска под ударите на ветерот и езерските бранови ... дури тогаш од душата ѝ се откорна некаква тажалка - де молитва, де клетва...
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Очите ми се две влажни модринки на лицето, твоите ириси модри сливи; Палиш темјан, нане и босилек, и без мирисот што куди знам- ти си ми злиот дух; Сонував како ми се откорнаа трепките и се створија врски како долго кораво влакно, јамка на вратот; Се гушев Маја, таму во сонот ми;
„Омајнина“ од Афродита Николова (2010)
Месото мора да се откорне со нокти, раната да се изгори со жар. А вие се карате. Гајле немате.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)