се (зам.) - отиснува (гл.)

Небесните чувари, облечени по најнова париска мода, се отиснуваа: лесни како пердуви, од тврдата почва: „Збогум! Збогум!“.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
И во тажно чадливата пустош се отиснуваа сцени, живнуваа ликови болно јасни и од тоа го болеше главата.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)