Масоните, поимаше, беа едни од многуте невини жртви на времето.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Мускулите веќе почнаа да го болат, челото му се ороси со пот, а тој со стиснати заби продолжуваше да се напнува, да се инаети, да се надминува себеси.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Ги почувствува дамарите во грлото. Слепоочниците му се оросија.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Осеќам дека ми се оросија очите.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Мустаќите, ретки, му се оросија и тој се облизна. Гледаше некако под око.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)