— Море, ако е за тоа, ене го и Јошето мое, ако го гледаш нака слабо — како кремен е. Не може ни ерген да му се опре.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Жими вера, ако не требит царката тие лошите, којзнае до каде ќе дотераме! — се опреа сите на помошта од „царката" и се растрчаа по сите уќумати по Битола — Прилеп, да чинит абер за нападот на Белоперевци.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Таа се опре до вратата, со рацете одзади.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Пискулиев се повлекуваше полека наназад, сѐ со така кренати раце, дури не се опре омаломоштено на ѕидот.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Еден разлог зашто повеќето феминист(к)и се опираат на прагматистичкото гледиште за политичката корисност на философијата е дека маскулинизмот изгледа потполно вграден во сѐ она што го правиме и кажуваме во современото општество, така што се чини дека можат да го поместат само некои навистина масивни интелектуални промени.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
Ти можеше да му се опреш на овој самозадоволеник!
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Морден имплицира дека Крафорд во Милдред Пирс толку моќно ги одиграла гламурозната и абјектната женственост, толку напнато, толку совршено, а во исто време и толку екстравагантно театрално, што нема дрег-кралица што може да ѝ се опре и да ѝ се рамни.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Само со користење на зборовите (односно, на симболите) како замена за она што го означуваат можеме да оствариме ограничена размена со светот што е надвор од нас.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
И така, страсниот човеков порив да најде соодветна форма за надворешно изразување на чувствата – форма што би одговарала на тие чувства и што би била сосема сразмерна со нивната величина и со нивниот интензитет – е целосно заблуден, деструктивен и предосуден на пропаст.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Мораме да научиме да му се опреме.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Трагичната мудрост подразбира негово отфрлање.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Неда ја затвора зад неа вратата и премалено се опира врз ѕидот, до самата врата.) МЛАДИЧОТ: (Дури сега крикнува.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Но девојчето молчеше. Потоа застана до една топола, се опре со грбот до стеблото и долго, долго гледаше напред.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)