Пред него на прозорчето стои шише ракија, го донесе да се опие, но одвај е отпразнето.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Влече азијатски ген по мајка си: со еден ензем е во црниот дроб и од малку алкохол се опива...
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
„И никој ич да не се опие.”
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Пиевме вино, и се опивме, и јас и до ден-денес не знам како стигнавме дома и каде останаа девојчињата.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Таа вечер, кога се опив, ѝ раскажав на Ина сѐ за Луција; таа ми ја зеде главата во скутот и потем долго ме тешеше.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Кога последен пат бев кај нив, се опив; ми понудија вино и јас испив доста.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
ТЕОДОС: Тогаш ќе пијам да се опијам! Дајте го тоа шише! (Пие.)
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
ПОЦКО: Така де, така те сакам, кум Доцко!
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
6. ГО САКА ЛИ, САКА КАКО СНЕГОТ ЛАНСКИ - кога ко усвитена сијалица се опи.
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)
Мејанџи море, мејанџи, Донеси вино, ракија, Да пијам да се опијам На бели гради да заспијам Стамено, Стамено, Де гиди, пиле шарено
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Кога ќе се опиеше, се бацуваше со амалите, липаше и се издушуваше некако шушкаво. Тоа ги развеселуваше луѓето.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
- А сега ќе ви покажам каде се опив за првпат. Еве, во ова паркче.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Влегов во салонот сиот бесен што дозволив да ме довлечкаат на таа сенилна седенка од ислужени политичари и патриотари, згнасен од нив и цврсто решен да се опијам до бесвест...
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
ФЕЗЛИЕВ: Ќе се опијам. Чувствувам дека морам да се опијам.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Филип Кралот се ожени со Клеопатра! На свадбата Атал, вујкото нејзин, се опи ги тераше Македонците да им се молат на боговите за да им родат престолонаследник на Филип и Клеопатра.
„Еп на Александар Македонски“
од Радојка Трајанова
(2006)