се (зам.) - одмара (гл.)

Сметката излезе точна. Уште ноќта бимбашијата полека ја прејде реката и во темницата го опколи од трите страни селцето Гудјаково во кое Толе се одмараше.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Во црквата владееше некакво шаренило: едни се молеа, а, други се одмараа на столовите во дното и пишуваа на разгледници, веројатно за да ги поздрават своите.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Тие не постоеја за него. Лежеше. Се одмараше. Грицкаше семки и - се здодеваше...
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Црквата грмеше од хорот а многумина патници и гости беа седнати на столовите, слушаа и се одмараа...
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Како лулка, како сигурносно легло за ветрот, кој тука се одмара, тајна заштитничка лулка, неоткриена тајна од човековите очи.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Сега Хера не одеше повеќе на лекар да ја лечи главоболката, како што тоа порано го правеше, пиејќи разни лекови кои во почетокот ѝ ја смируваа болката, а подоцна не. Ѝ правеа разни проверки на крвта, урината, шеќерот, ѝ ги испитуваа бубрезите, срцето, притисокот; ѝ советуваа да не се преморува во работата, повеќе да се одмара, да избегнува потиштеност и затворање во себе.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
А ако цркнеме веднаш, нема ни да знаеме дека се одмараме. Margina #26-28 [1995] | okno.mk 131
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
А беше токму пладне, кога сите се одмараат преспивајќи.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Сега му останува во слободното време да се одмара од државничките напори.
„Младиот мајстор на играта“ од Александар Прокопиев (1983)
- Моите сега се одмараат и ќе се лутат ако ги разбудиме, - објаснив.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
„Зеле”, неговиот ветеран, неговиот личен голем сферичен балон, се одмараше во меѓувреме во самата остава на канцеларијата, 18 Галерија Монпенсие.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Едни зборови веднаш потонуваат на дното на сеќавањето, други зборови се препелкаат во виорите на стихијата, трети зборови се одмараат од преголема употреба.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Татко се одмараше од долгото читање.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)