се (зам.) - одлие (гл.)

И чека сѐ додека не забележи дека стравот ти влезе в коски, дека ти го совлада мозокот, те фати за грклан, за гради, те стега, те гмечи, те дави, дека губиш виделина и кога ќе види дека почнуваш да се гушиш, да трепериш, да губиш виделина, тогаш знае дека во тебе го внесе зајакот; престанува да тропа чизмата на подот, тупаницата да удира на масата... од очите му се одлива крвта, на усните му се појавува некаква скриена итрина и без да откини поглед од тебе, ти подава ливче и тивко, тукуречи добродушно, ти вели: - Читај! Гласно!
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Ако решат еден ден да нѐ изневерат да нѐ прелијат со високи вокали блудно да се одлијат во туѓи планети безнадежно, речиси залудно ќе биде да се спречуваат во намерата: водата не знае за доста!
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)