се (зам.) - одлепи (гл.)

Јас можам да се одлепам од подов и да полетам како меурче од сапуница ако сакам.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
За момент и двете влечеа, а тогаш рачката се одлепи.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Пораки, збогувања, бакнежи, солзи и, така, возот се одлепи од скопската станица. Бил молер, па шивач...
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Секој час двајцата смислуваа нови различии комбинации но секогаш планот одвај успеваше да се одлепи од почетокот.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Остави сѐ и бегај зашто законите се полни со некакви параграфи заради кои чесниот човек лесно заглавува.“ Сенките пораснаа и се одлепија една од друга.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Се одлепи од стутканото ќебе и отиде да чешмата.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Ќе срипаше од постелата, ќе свикаше не баре му дошло крајот, а со крикот ги будеше и соседите кои знаеја дека Сане се одлепил од земјата, го изгубил здивот и оти ќе му треба долго време на земјичката да си се врати.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Се мачи да се одлепи, невината, го поткрева главчето, прпелка со крилцата, и секој обид одново да погледа кон сонцето - е нова казна: стежнува нејзиното тело, сѐ подлабоко и побезнадежно само се заробува во смолата...
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
Додека преполниот Боинг се одлепува од пистата, разменуваме, „важноправни“, по неколку упатства за странството што нè чека.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Стигна и стјуардесата со оброкот, па така весело и вкусно ги минавме преостанатите минути од летот, додека нашиот автобус со крилја не се спушти на виенскиот аеродром.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Виде деца како играат по тротоарот: Русокосото беше сонце и токму кога младиот човек минуваше крај него се одлепи од плочникот. Од косата му засветли злато.
„Младиот мајстор на играта“ од Александар Прокопиев (1983)
Арсо се одлепи од стисокот на телата.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
- Тц, тц, тц... - Му се присонило! Само ни ги крева дертовите! - викна еден силен Албанец, плукна и се одлепи од групата.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Пасивно, и се одлепи од ѕидот. Пасиво, биди актива и удри пред да те удрат.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Сега и Толи ми се спушта, не можам да ѝ се одлепам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Но сонот никако да им се одлепи од клепките.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Поканата се оддлепи од вратата и падна на земјата.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Жената полека се одлепи од тезгето.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Колку малку му беше потребно на пилотот- писател да се одлепи од земјата и таа со сите нејзини протагонисти од небеските височини да му се види мала, безначајна, со невидливите луѓе, нивните градби, со нивните немири и војни, градби и урнатини.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Смешно е двоглав човек да ви ги задржува главите да не одлетаат!
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
-Гледај го екранот, Бедмен. Си се одлепил бетер од Мики Хаос!
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Ние ли сме во бесконечноста ниту центар, ниту власт ниту гуска, ниту јајце Ние, од тлото што не сме се одлепиле ние, вистината што ја мразиме како ѓавол ја истеруваме масовно ја каменуваме и ја однародуваме ние, што наредуваме кој да ѝ се обрати на јавноста и како да се опише „стварноста“ за да го слушаме - барем додека сме живи - она што ни одговара Сонцето мора да се врти небото да биде недостижно Земјата мадра.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Зар злодоброто е етерично тло од кое нема да се одлепиме?
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Тоа една мува се одлепила од таванот и паднала низ шишето на ламбата. Право на фитилот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ко капаче се крена, се одлепи.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)