се (зам.) - одделува (гл.)

При крал Волкашин Македонија пак како да се одделува од другите делови на Немањиќевата држава и како да се сосредоточува околу него.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Штом е така и штом образувањето на народноста е политичко-механички процес, тогаш се имаат сите нужни услови за одделување на Македонија во самостојна етнографска област: Македонците имаат општа татковина, последнава постепено со реформи се одделува во самостојна политичка целина, во неа има „неколку колца од јужнословенскиот јазичен синџир”, тие колца многу лесно се обединуваат со општото признавање на средното од нив за општо орудие во искажувањето на литературната реч за сите интелигентни луѓе во Македонија и за во книгите и во училиштата.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Сега не е времето да се одделуваме од Бугарија, кога таа направила толку жртви за нашето ослободување и ќе направи уште за напред.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
За да се ослободат Бугарите во Горна Бугарија, што се одделува од Долна со Балканите, 146 доста е да се истепаат византиските гарнизони во неа и да се фатат од нив дервените за да не пропуштаат нова византиска војска.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Во царувањето на Марко Крале таа сосем се одделува од српските земји и се поставува во особен однос кон турско-српските односи и војни.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Првото нешто што може да се рече тоа е дека ние не сега се одделуваме од Бугарија и со тоа раздробуваме едно создадено цело, туку сме одделни и живееме веќе одделно повеќе од 25 години.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
И Ли, како и Лу од Хонгконг, од креветот не се одделува.
„Најголемиот континент“ од Славко Јаневски (1969)
Разбрав од моите познати дека овие гробишта се наоѓаат во парискиот реон Клиши, на еден од јазлите, каде што Париз се врзува со „Булеварот на перифериите“ а од каде што се одделуваат автострадите на сите правци.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Сега ќе се одделуваат многу поголеми количества домати и друг зеленчук за извоз и за домашна консумација, зашто порано во Бугарија со оранжериско производство биле опфатени само околу 400 декари земја.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Две мали црни точки кои едвај се одделуваа од сината боја на небото, се покажаа на северната страна. Борко го закова погледот за нив.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Тука е, шепнува. Сокриени зад огромниот фикус, ја гледаме како уште еднаш заминува...и веќе е на крајот на мермерниот базен: се нурнува, се потпира со рацете на работ, изронува, се извива над водата, се одделува од неа со капки посеани по лицето.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Беше тоа еден од оние ситни ѕидари, кои никогаш не се одделуват од чекичот, мистријата, висакот и поличето, и на кои тоа никогаш не било во состојба да им донесе многу, сѐ до еден ден, кога...
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Првин се одделуваше од другите писма по зелениот, обичен плик, кој со години кај нас беше ист, среде белите пликови од луксузна хартија.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во купот писма што ми ги беше оставила секретарката врз работната маса, главно покани за приеми на странски амбасади, лесно го препознав мајкиното писмо.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Од ова ме оттргна натписот „Света Троица 1 км“ и сината стрелка која покажува на насоката што се одделува од главниот пат.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
- Стегни ги забите Леме и сонувај, рече сѐ така смеејќи се, не можејќи да не се смее и, како секогаш, почна муцката да си ја трие со рацете, да се премислува, да се одделува со мислите, да патува...
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Тешко се одделуваа од живината, па и од крупниот добиток, кој обично мораше да остане во задругите, за на крајот да останат со козите, од кои немаше закон или сила што можеше да ги оддели.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Ги почитуваше државите во кои верата се одделуваше од државата, а и од идеологијата, по колку што е можно помирен пат... ***
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
И службеното лице задолжено за самиот влез беше излезено и сега следеше како нивниот раководител и Филип Д., граѓанинот со белата покана, бавно се оддалечуваат од последната саемска зграда кон високото снежно брдо што јасно се одделуваше од мракот.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Во Леништа се одделувам малку од литијата и скршнувам едно паровче од јаболкничето.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Бара некој пат што не се гледа, се искачува, се мачи и се одделува, се одделува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)