се (зам.) - облекува (гл.)

Облечена во носија како што се облекувале, а на неа поредени украси од срма, ѓердани, рачно изработени ќустеци, чиниш сонце ја грее од две страни...
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
(Се облекува. Ги препашува редениците, го зема револверот и камата, ја нарамува пушката) Јас сум готов! (Влегува Темјана)
„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)
„Почекајте! Веднаш слегувам!“ викнав. Брзаница се облекував.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Да имаш другари - тоа е нешто чудесно.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Некаква блажна топлина ми се разлеа низ сето тело.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Почна и тој да се облекува во скапи од чоја и од кадифе, со срма извезени алишта.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
(...) Во тоа време сѐ уште не го имав оној Fashion look. Сѐ уште носев црни фармерки и црни шимики (обично испрскани со боја), и раскопчени кошули под Вагнер-колеџ тренерката што ми ја даде Џерард.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Но, летото 63-та сѐ уште немаше суперѕвезди, всушност, штотуку ја набавив својата 16 мм. камера, мојот Болекс.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Понекогаш би собрал нешто од Вин, која беше прва за која знаев дека се облекува во S/M фазон.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Мајка му се облекува, ја зема големата торба со која оди на пазар и излегува.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Митре!... Анѓеле!... Като!... станете, дење е! (Сите поскокнуваат и се облекуваат).
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Како и Хаџи Ташку и Тимон е Влав, но дека во цел Прилеп единствен тој знаеше да шие европејски алишта, а сите Акиноски така се облекуваат, европејски, пријателуваат со него, делејќи ги Власите на погани и добри, то ест на продадени на Грците и на Турците и на Власи.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Навистина и другите Акиновци се облекуваа така, во градски, но неговата облека беше од посебен крој.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Гледај само како се облекуваш! Јас би ти бил подобар во таа работа.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но, далеку од факти, ваквите генерализации за геј- мажите биле обични заблуди – на пример, дека геј- мажите се модни зналци или познавачи на дизајнот, дека се мераклии да се облекуваат како жени. ‌Џон, вели, цел живот се борел против тие стереотипи и не сакал да гледа како сега нив ги поткрепуваат и високообразовни установи.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Одев на забави во тавански соби каде девојките чудно се облекуваа.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Ќе ти кажам дека мене не ми е битно: Како се викаш, што работиш, како заработуваш за живот, дали некаде членуваш, како се облекуваш, каква музика слушаш, колку години имаш, во која фирма работиш, како ги трошиш парите, кој јазик го зборуваш,колку си висока и тешка...
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
ХРИСТОВ: (Покорно се облекува. Ја зема шапката и едно време се чини, така изгубен ќе излезе.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Кога допуштија, оние двајца станаа и почнаа да се облекуваат.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Она пладне, кога војната беше оттатнета, а нејзините сенки сѐ уште стоеја во изгорените куќи на нивното село, и во разурнатите мостови, и во разодградените плотишта, а по селските сокаци се тркалаа празните картонски кутии од УНРРА, и селаните се облекуваа во половните американски карирани виндјакни со неминовната црвена шарка, и кога двете селски бакалници беа прекрстени во Кооперативни сектори, а секој нивни ден се завршуваше со по една фронтовска конференција, на која тие по двајца-тројца продолжуваа да се запишуваат во Задругата; она попладне, во кое исто така мнозина, продолжувајќи да немаат доверба, а и Змејко беше меѓу нив, обично молчеа, за сето време, сите тие денови, и додека се меткаа по цел ден по средселото, а и вечерта на конференциите, а дури после си се разотидуваа кон дома; она попладне, кога ќе им станеше чудно ако речеше некој дека оваа вечер нема да има конференција, толку чудно и толку пусто, што дури и самите би ја закажале неа, она додека исчекува задружниот курир - поранешениот пандур, - пак да притропа со барабанчето по сите мегдање од селото и се чудеа што уште го нема; во таа тишина, во која стоеја зачмаени на средсело сите мажи, а меѓу нив само ретко ќе пробечеше некој глас, кој можеше да бара или огон, или тутун, кој ниеднаш не кажуваше ништо повеќе: тоа пладне, во кое подоцна се насобираа сите крај една лимузина и еден џип што пристигааа од градот, носејќи уште една од сите оние делегации, што доаѓаа на конференциите и постојано им го зборуваа сѐ тоа пак тоа, сега од колите излегуваа луѓето и се поздравуваа со селаните со онаа неприфатена, одгатната фронтовска желба за приближување и Змејко уште на прв поглед го препозна онојго.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Како се облекуваш, значи така се чувствуваш.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Личности кои се облекуваат прилично добро, само поради следење на модните шаблони излегуваат од фазонот.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
На друго место, Лиотар вели: Еклектицизмот претставува нулта степен на современата општа култура: луѓето слушаат реге, гледаат вестерни, ручек јадат во Мекдоналдс а за вечера јадат локални специјалитети, во Токио се мирисаат со париски парфеми и се облекуваат „ретро“ во Хонг Конг; знаењето е нешто што им припаѓа на ТВ игрите.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Танаскоица како да не сфати што направи, после се интересираше да не е болна од нешто штом така блуе, па ја подучуваше да се варди, да се облекува топло оти ова мокро и магливо време е многу лошо.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Луѓето возбудено се облекуваа и излегуваа надвор; гледаа во војниците, ги прашуваа каде одат, што се случува, но тие молчеа, ништо не им одговараа.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Вотната во партизанските пантолони на Димостена и забрадена во една ветва шамија копаше дупки по падините на Водно, и така облечена со тезгере влечеше малтер до најгорниот кат на егејската зграда, само сега не мора така да се облекува, убаво ѝ стојат било какви фустани.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Има право мајка Перса, што си докажувам кога се облекувам како парталка?
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
И се знаеше кога се облекува ново алиште, а кога ветво.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Точно е, ќе вели Паун Радевски, предлагам да се облекуваме само во свила и кадифе.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Лежам така, а кожата одново ми се облекува во вода.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И почнав да се облекувам само во црвено: црвен фустан, црвени чорапи, црвени панделки во косата, црвени мартинки на рацете.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Имате желби да летате, да патувате, да бидете сакани, да ви се живи и здрави тато и мама, имате желба убаво да се облекувате, да имате свои книги, имате желба да бидете добри ученици, да имате добри другари и слично.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Младите пак не сметаат за застарени, нѐ критикуваат дека сме старомодни, лошо се облекуваме, не се разбираме од современа музика, штедиме без потреба, им ги сечеме желбите на нашите деца, со еден збор - не знаеме да живееме.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
И поинаку да се облекуваш. Високи чевли, долги фустани, не смееш да кусуриш. Мораш да си независна од мажот.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Ама нели татко му беше веќе одамна застанат на нозе, што се вели, и бидеејќи силна заветрина му правеше и со милоста, и со богатството, Марко веќе не мораше да оди во опинци како татко му кога беше дошол во Скопје и се вчудовидувал, како што кажуваше самиот, од Безистенот и од чаршијата, туку се облекуваше повнимателно и поубаво.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Почнав да се облекувам многу попримерно, точно како што доликува на струката.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
И така, наша Весна е дежурна. А тоа ќе рече дека станува рано, дека убаво се мие, се облекува, си ги чисти чевлите, јаде брзо и уредно и трча в училиште.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Наутро мора да станува порано и во одредено време, па мора да се мие, па мора да се облекува.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)