Човекот од патот ќе погледнеше во сенката и ќе се обесвестеше.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
Тие еднаш изедоа дури и шапка од козја кожа.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
- Ни-ри-ви-на, и се обесвестив. Кога ги отворив очите над мене стоеше мојата свршеница.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
- Сите останаа вкочанети и со отворени усти, а еден ни висок, ни кус, се обесвести од чудо.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
Здивот ми се скуси. Треперив. Можев и да се обесвестам.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)