Првин Татко и Камилски се нурнаа во длабока потрага по турцизмите и османизмите во јазиците кои им беа блиски: Камилски во мајчиниот македонски јазик, во блиските словенски јазици, како српскохрватскиот, но и западните јазици кои ги познаваше: во прв ред италијанскиот и францускиот, но имаше познавања и од ароманскиот, додека Татко во албанскиот турскиот мајчин јазик, источните јазици, францускиот, италијанскиот, делумно германскиот.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
И не можам да се начудам како тоа нашите луѓе се во состојба дури и на другиот крај на светот (опкружен со светлечки реклами и блескави локали) да ги откријат најтемните дувла и со огромен мерак да се нурнат во нив.
„Бед инглиш“
од Дарко Митревски
(2008)
Имаш ли свој бог, Јано? „Јано, едно дете ми рече дека еднаш бог седел во нивниот двор и сечел лубеница.“ Не можеше да се нурне во себе и да испитува, сега, кога беше сигурно дека двајцата нејзнини богови ќе се сретнат и ќе ја разголат нејзината тајна.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Во еден од моите часови на безгрижност, или поточно, сега и тука, слушајќи ги звуците зад аголот, и чекорејќи по асфалтирани насмевки се нурнав низ празнините внатре во чашата.
„Зборот во тесен чевел“
од Вероника Костадинова
(2012)
Се нурна во водата и - се удави, сосе куќичка сосе покуќнина.
„Маслинови гранчиња“
од Глигор Поповски
(1999)
И пред да се нурне во реката, уште еднаш си рече: - Штом Рибата умре на суво, јасно е дека во водата подобро и подолго се живее.
„Маслинови гранчиња“
од Глигор Поповски
(1999)
Возбудени, скоро уплашени, се шуткаа и бараа место да се нурнат во мракот под скалите, зафрлените ќошиња, и таму да се ослободат од кошмарот што го гонеше.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Го помина шеталиштето, се нурнаа во мала врата и брзо заслегуваа по запрашено темно столбиште.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Бојан често се распрашуваше кај деда си за имињата на околните места кои укажуваа на едно далечно минато, на поинакви времиња, а момчето сакаше да се нурне во тоа минато, да ја разоткрие и запознае и од таа страна својата сакана долина, но и дедо му даваше нејасни, колебливи одговори, што значеше дека многу работи и тој не ги знае.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Па дури и уплав да те фати како ќе се вратиш со кајчето... замолча дедо Петре загледан кон Езерото - од час на час миговно ќе болсне рипче и пак ќе се нурне во стишените води.
„Молика пелистерска“
од Бистрица Миркуловска
(2014)
Пиштењето на несреќникот мина во бескрајно офкање.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Врз него полегнала тивка очаеност. Само затоа ли се повторил како наслушнувач?
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Тој човек со гуња од секакви закрпи и опашан преку неа со две шамии, во објала во кои можат да се нурнат шумски пенушки, понекогаш работел в град: таму носел на широкиот грб по две вреќи брашно или сол, редел по турските и ерменските магази буриња со маслинки, по ановите со боси нозе гмечел грозје во каци.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Сакал да се нурне во тајни и да ги почувствува со сите сетила на својата младост.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Ѕверот се отфрли од земјата, ја закачи со заби подадената црна рака на глогот и не барајќи пат се нурна во мракот.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Ако некој се наведнува преку прозорецот
од другата страна на проѕирниот свод
меѓу вообличеното и невообликуваното
значи: Нептун се наведнал
Посејдон посегнал, стрепел страотно
китот убиец во височините се нурнал
свикнат на дно, на бездна
свикнат на најкусиот пат
до центарот, внатрешниот круг на Психе
до замислената точка, мигновената морфема:
едната глава на едната, другата на другата
страна, оностраната
медузо, пијавицо осмоока
стовариште за back-up фреквенција
за реставрација, свргни ја од власт
формата, поведи двобој
восторжи ја публиката, гледалиштето
дејството изделај го зад кулиси, класично
спушти го пердето, занишај ја сцената
оддалеку навева Вишниот
виши, виши вишнее
а под него тлее
водена артикулација – Сѐ.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Егоцентрична река.
Упатена накај белото море
па она друго и друго
сѐ додека не се нурне
во овоземниот облик
на бескрајот
- океанот.
Реката е предолго загледана
во својот крај - уточиштето
премногу втренчена во
преобразбата.
Реката така чека и
го дебне мигот
на својата смрт
- слевањето
во другиот.
Од идентитетот ѝ останува
само морската
струја.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
И пред да се нурне во реката, уште еднаш си рече: - Штом Рибата умре на суво, јасно е дека во водата подобро и подолго се живее.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Подзапре, а потоа повторно забрза како оваа патувачка баханалија да мораше да го достигне својот врв и да заврши пред да се нурне сонцето в море.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Ќе квикне Чако и пак ќе се вдаде, ќе им се нурне со лаење.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)