Стариот пак уште повеќе се наоструваше против него и потсеќаваше на оние диви ѕверки што биле припитомени извесно време, но потоа нагло, поради една или друга причина ги напуштаат привичките на питомоста и пак се настрвуваат и пак ја наоѓаат својата вистинска природа.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
„Немој ти мене, да извиниш! А забораваш дека дуќанот е мој“, почнала да се настрвува Трајчеица.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)