Сигурно се наспавте колку што треба по долгиот и напорен пат!
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
А единствената нивна желба е да ги остават да се наспијат.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Не молкот, ами душата и духот владеат со нејзините мисли и со чувствата на сите и кај сите одделно истиснува спомени, сакања и присакувања и така занесени го забораваат барем за миг болното стегање во стомакот, влагата и студенилото, печењето на плускавците, болките во нозете и рамењата и неотстапната потреба да се наспијат...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
- Се наспав, добро се наспав. Никогаш така не сум спиел.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Се залулува китно, леко оро.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Што е најважно, се разбуди со чувство не само дека се наспал туку и дека се преспал и со копнеж што поскоро да излезе од постелата.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Горо ле, горо зелена имаш ли сенка дебела да легнам да се наспијам...“
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)