Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Бидејќи беа нарачани од вечер по еден од куќа, а се погоди недела, црквата се наполни со народ.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Изгореа Баница, Невеска, Крушево и стотици села; проплакаа илјадници мајки, жени и деца, се наполнија затворите со илјадници невини граѓани.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Сите како што беа в црква останаа на сретсело, кое беше токму до самата црква, и го зачекаа муљазимот да се појави.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

А пак вие, Македонци, Запрегнете машка сила Македонија за да биде, За да биде што е била Самуилов црвен бајрак, Нек се вие нек се носи, Мечот негов паши, аги Нека сече, нека коси!

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Кога ќе се скрши грнето секој вистински грнчар знае дека е најлесно да направи ново ама и секој знае дека е врвно прашање на грнчарската чест да се залепи скршеното грне, да му се зацелат раните и пак да се направи нова празнина која да се наполни со нови не толку жешки тајни и не толку блеснати соништа.

„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)

Очите ѝ се наполнија со солзи - ја заврте главата кон прозорецот... Ѝ пристапив, плашливо ја прегрнав и нежно ја бакнав по косата.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Извади во едно паниче сирење, па седна крај разгореното огниште, и не чекајќи ни малку да остинат, ги подбра компирите и не ги остави додека не се наполни до гуша.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Ти обневидува видот, па не го гледаш тие тоа сите што го гледаат туку ти се привидува никој што не гледа; ти секнува жедта, па не го чувствуваш јазикот како ти талка по сувата уста како давеник што не сака да слушне за вода; ти гасне гладот, како излишна потреба да се наполни утробата во привидна компензација за секој неуспех во животот; ти се нивелира вкусот, така што ти е сеедно дали пиеш изворска вода или жива сода; ти испарува мирисот, освен на хризантемите ако воопшто испуштаат нешто додека рамнодушни ги ставаат во китки на свежите гробови.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Одеднаш чаршафот од ацетат, што му ги заштитуваше чувствата од светот, почна да се топи и неговата огромна празнина во душата се наполни со тапа болка.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Седи со здравје. Гајрет! (Очите му се наполнуваат со солзи).

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

Полека да крка на спуза сѐ додека не се подигне кајмакот и кога просторијата ќе се наполни со мирис, тогаш се тргнува настрана, малку се остава да одмори од вриењето и полека се сипе во филџанот.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Одеднаш ме прегрна повлекувајќи ме кон себе, - како да сакаше да каже, што и да е не грижи се, татко ти и јас сме тука. Очите ми се наполнија со солзи.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

- Тоа е многу ако се погледне каква мрша ги раѓа.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Селото ќе ни се наполни со џган... Ќе му пресудам, браќа.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Застаната среде ходникот загледуваше долж во сите осум врати, а очите ѝ се наполнија со солзи.

„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)

Но дали од што се удри при паѓањето, или се престраши да не почне сега и да го тепа, тики се развика божем тој го турнал и за час дворот се наполни со луѓе, а меѓу нив и двајца заптии, па нему не му остана ништо друго туку да избега.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

На Мусли бег и пазувите и папокот му се наполнија со пот; грашки пот му избија на челото, на лицето.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Сите кои имаа можност да ги видат, а можеше секој од Потковицата да ги види, беше само да отиде дома кај Акиноските и на надлежиот за тефтерот, по правило тоа беше најстариот од нив, да му раскаже нешто кое навистина се случило и кое ги засегнуваше сите од ред во Потковицата, остануваа стаписани од големината нивна (собрани на куп, со тевтерите можеше да се наполни доволно еден дел вејнички куфер) и од писмото во нив: беше чудесно испишано и украсено со разно-разни шари.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Дали ти се наполни душата дека го насити народот, му велам.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

- Е, сега, го насити народот, му велам, дали ти се наполни душата?

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Душата на Александар му се наполни со дотогаш за него непознато чувство, страв од грандиозноста на балот, самозадоволство што е повикан на најважната приватна забава во земјата и презир кон нејзините гости.

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

- Веројатно. Монографија од четиресеттина странички, мора со нешто да се наполни.

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

Прво го гледаш како се тркала во водата како морско прасе, потоа го гледаш низ нишанот на пушката од хеликоптерот, потоа беше целиот издупчен и морето околу него поцрвене и тој потона ненадејно како низ дупките да се наполнил со вода; Публиката се дереше од смеење кога потона.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Со следувањето од сто грама тутун неделно, ретко беше можно лулето да се наполни до врвот.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Сега, сосем оправдано, се поставува прашањето за мотивот и намерата на ваквото, на моменти и шесткратно зголемување на глобите – дали тоа беше искрената волја да се запре со перманентното повредување на работничките права, или, пак, да се наполни државниот буџет, и тоа од ставката на т.н. неданочни приходи.

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Срцето ѝ затреперува на Чана, а очите ѝ се наполнуваат со солзи.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Кон осум девет саатот црквата се наполни, Тие што имаа „пресни мртовци“ донесоа пченица и поскури да ги препее дедот поп и да им раздадат за душа, некоја невеста дошла да си прави молитва со малечкото на шест недели; други ќе крштаваат.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Чудно е тоа мазохистичко чуство доброволно да гледаш нешто што те труе некогаш се чуствував ко рис во кафез ко наркич што чека за метадон ред Ебати животот контаминиран човекот станува се поизолиран заробен од теве ко теле дрогиран без сива маса и лоботомиран За неколку минути се наполнив отров со мозокот удрен ко аван со толчник ми дојде сѐ преку орган полов и почнав да исфрлам редица пцовки

„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)

Скривницата се наполни. Згора убаво ги наместија штиците и ги покрија со земја.

„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)

Се наполни џадето. Одеа од камион до камион, викаа плачеа. Плачевме и ние...

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

И црневица се растури накај џадето, Турмата како диво надојдена река, црна, огромна, разофкана и развикана, расплакана и разлелекана - надоаѓа, надоаѓа, се згустува; истечува од горе и дотечува, бучи, завива, вие, тупа, дига облак прав, го наполнува просторот, се влева во ендеците, се втиснува и се растура меѓу камионите, ги опкружува, се збива, се рои, во бранови се фрла, трча, клокоти, врие и вика гласно, болно, продорно, пронижувачки, жаловито, галежливо, тажовито, испрекинато, молбено и шепотливо: - Е-е-е-е-е!!!...

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Тенорот го подига последниот збор и гласот останува за миг да виси во растреперениот ноќен воздух и секнува песната колку за да чукне срцето посилно, градите да се наполнат со воздух.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Трајанка тукушто влезе дома и тукушто почна да ѝ кажува на мајка си што се случило, одајата се наполни со жени и деца кои сакаа да разберат сѐ.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Дојде пред кладенецот, го стави шишето под шапурчето што течеше преку листот прикрепен со две чисти изворски камчиња, и кога се наполни, го фрли в уста како ништо.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

- Заслужуваш јадење – заклучи таткото и ѝ тури на бабата полна чинија манџа со прекрасно парче месо. На Зоки му се наполни устата.

„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)

Наедаш од зад густиот облак се појави полна месечина, подувна ветер и небото се наполни со јадри ѕвезди какви досега никаде не сум видел.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Глеј, бре, тревата се раззелени, цвеќето расцути, лисјето треперат, ластовичките летаат, билбилот се растури од пеење, потоците се наполнија вода, пчелите се разиграа во устите на цвеќињата, ментата мириса, а ти само - другар политкомесар тој и тој рече вака и вака, кодошиш, плукаш, се фалиш лево и десно демек непријателот го уништивме, му убивме и му ранивме толку и толку, а наши како да нема...како, бре, нема?

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Земјанката се наполни чад. Од очи истиснува солзи, гребе во грлото.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Целата уличка се наполни со нив. Одвај се разминуваа.

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

Очите на братучедите веќе им се наполнија со молежливи солзи како на елени.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

Мајката Перса од задниот дел на градината донесе малечко емајлирано ќумбенце и кога си дојде на своето место веднаш десно до вратата и кога се наполни со дрва, ја наполни одајката со топлина која чиниш доаѓаше директно од срцето на мајката Перса.

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

До крајот на есента се случија уште неколку работи за кои Егејците не можеа да најдат објаснување: Господ цела недела не си ги запре солзите и не само што се наполни коритото на Вардар, туку и сите улици, плоштади и подруми до железничкиот насип.

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Одеднаш, додека потстанаа бабите од околу маса, тесното ходниче се наполни со тетки и чичковци и со многу развеселени гласови.

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Само ги превртувам очите и чекам да угаснам, да се наполнам со вода.