се (зам.) - напие (гл.)

Лобо: Знаеш ли дека Биби еднаш ме бутна на рака?
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Јака е како коњ. Внимавај на неа. Кога сте сами немој да се напиеш.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Ама станала во темница, одела ноќе до кујната водичка да се напие, се сопнала од некоја врчва и паднала.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
За миг од дебелата ладовина се разнесува песната: „Горо ле, горо зелена, имаш ли вода студена, да дојдам да се напијам.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
За миг писнува гајдата. Комитите се фаќаат за рамената.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Пере се помести на столицата, ја зеде чашата ракија, сѐ уште така полна како кога му ја ставив, ја заврти меѓу прстите, и пак ја остави на местото без да се напие.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Јас требаше да наредам да се продолжи со работа, но продолживме дури откога се возбудивме и се напивме.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Ја кренав чашата и одново двајцата малку се напивме.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Наздравивме, се напивме и се вративме назад во нашиот вагон.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
АНЃЕЛЕ Како си чичко Димитрија? ДИМИТРИЈА Сполај му на Бога.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
АНЃЕЛЕ Ќе се напиеш нешто? ДИМИТРИЈА Пиво. АНЃЕЛЕ Ме памтиш? ДИМИТРИЈА Не. СЕ ГЛЕДААТ.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
- Нека оди кај сака. Идиот. Се напил како свиња. Плампа што не било.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
5. Вечерта на свадбата Соколе се напи малку повеќе вино одошто си ја знаеше мерата. Беше живнат. Околу десет саатот се враќаа со Спасија дома.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Јован се здрви на место кога ги виде оѕверените лица на двајцата џинови, но пак го зеде на шега, па проговори: — Ајде, ајде, повелете да се напиеме, та оставете а шаката! — и се заврте кон гостите, кои, тукушто се прибраа од песната и свирката и почнаа да гледаат што се прави на чардакот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Се напи вода, иако не му се пиеше и кога ја накрена лејката, му падна в очи големата плоча над кладенец.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Тури мори, Вецо, да се напиеме; нека пукнат душманите, нека се радуваат пријатели! — заповеда чорбаџи Сиве и посегна да ја земе чашата од дизгот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Се изнамилуваа до наситка, станаа, се измија на изворчето, поручаа и се напија студена водица и се заколнаа еден без друг да не умират.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Нарача едно дваесетипет драмниче тиквешка ракија; виде оти се продава и јадење, та си поруча една солунска сардела и се напи полока винце.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Толе претчувствуваше дека по нападот на Витолиште ќе тргнат потери по него, та требаше да се позасолни некаде подалеку.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ама какво ќе е тоа машко дете: топка да не игра, да не се испоти, да не се напие вода кога му се пие, да не се тепа со децата од другата зграда, никогаш да не заталка со другарите, никогаш да не направи никаква беља - и уште колку пати сѐ некакви - не... не... не...
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Мама свари кафе, седнаа тројцата да се напијат и баба да се успокои.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Братск не е многу далеку од Омск, каде што, нели, претстојувал другарот Тито кога џишнувал Сибир и тука, во Братск, саде за братски делби зборат, брат брата не ранел ама тешко кој го немал, луѓето во Братск многу се слични на едни Балканци во изумирање кои само за братство и единство и за други свечени песни од старата татковина кога ќе се напијат си ги кинат грлата – Републико мајко наша, од Вардара па до Триглава... Демек!
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Можеш само да се напиеш мало пивце на улица Сталинова.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
- Што ќе се напиеш? - праша Геро, како да го викнал во негово маало, и ја крена раката да штракне со прстите, како да ги довикува другите тепачи.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
- Ништо. Не пијам. - Пушиш, а не пиеш. Не оди тоа. Ќе се напиеш нешто за мој атер.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Митрејце, дај мори да се напиеме од ракијата, да се закрепиме малку.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
МИТРЕ: Јас од оваа во ѓумчево ќе се напијам.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Остануваа само кофите и копаничината, а тие и тука савезден си стоеја таму - за да можат, ако им притекне, да се напијат вода старците, децата и намерниците.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Потоа, откако и таа се напила вода, си го исплискала лицето и седнала на тревата покрај малечкото.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Со птиците, паи, и со дивечот во Потковицата во многу нешта и на лошо се изменија работите.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Значи, кога помислив дека косата и уште незнам што друго од моите сопствености сторија обид да ѝ се придружат на молњата, главата си ја пикнав во дланките а потоа главечкум отрчав до Пребег за да се напијам вода и да си го повратам во живот сувото грло, но таму ме пречека оној матнеж и лудување на водата, што веќе ги спомнав.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Зборуваш, зборуваш, а друг ни беше зборот.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Посакав да речам: Ете, олку од мене, свршеток на приказната, и ја кренав главата, погледнав кон Даскалов, сакав да го утврдам впечатокот.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Богами помислив: тоа планината тргнала да истече заедно со водите.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
-Ми доаѓа да се напијам! Премногу е бистро езерово! – рече Еразмо, брзајќи кон езерото со раширени раце.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
И така одам јас дома и си мислам како ќе ме прегрнат татко, сестрите и братот, како радосно ќе се гушнеме, како татко ќе ме седне на колено, ќе ми погали глава, ќе ме стопли во својата прегратка, а сестрите ќе ми донесат топла манџа и многу леб, како братот ќе ги собуе своите топли волнени чорапи и ќе ми ги обуе, како сите ќе седнеме покрај распаленото огниште... а потоа како наситен и стоплен ќе заспијам во скутот на татко и утрото ќе се разбудам под топлото веленце, ќе се напијам топло овчо млеко...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
- Повелете и добро дојдовте. А кафе ќе се напиете. - Да – реков – ама турско...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Тој не купил нови алишта, но затоа неколку пати се напил „англиска сол“ за да го растрои стомакот и на таков начин да ја промени бојата на лицето.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
- Една моја комшика, случајно ја сретнав тука по улица, се враќаше од работа, па ја викнав да се напиеме по едно кафе.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Лежеше на смртна постела Ефрем Ефремов и вака им зборуваше на пријателите: „Се наведнав да се напијам вода од кладенецот, близу до лозјето мое.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Паулина како да не ги слушна зборовите на Ана и моите зборови; и продолжи: “Навистина е добро од тебе што си мислел на сите тие луѓе.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ана се врати во собата, и рече: „Јас не ве прашав дали сакате да се напиете нешто, или да не сте можеби гладни.” „Ни гладни, ни жедни,“ реков.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Турчинот ќе ни дојдеше во куќата, ќе се најадеше, ќе се напиеше и ќе ни речеше: Бре ѓаур! ај донеси ми тоа и тоа! – ќе му одговоревме: Сега, беим!
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Нашите дедовци наречувајќи се Бугари и не мислеле оти ние ќе правиме од тоа име капитал за да се најадеме, да се напиеме и да се облечеме со него.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Од страв дека во својата жед по знаење, како изгубен патник во пустина, се затрчал кон некоја фатаморгана за да се напие од изворот што, всушност, не постоел.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Тој ја напушти стражарницата и му се врати на езерото без кое не можеше: ги оптегнуваше мрежите на диреците крај куќата, ги чистеше од тревје и алги, шеташе со прстите по нив како по жици од харфа потпевнувајќи си; кога ќе му дојдеше дремката, легнуваше на песокта крај езерото, и додека тоа тивко, како некое жужаленче жужаше на песокта, тој тонеше во длабок сон; спиеше сѐ додека на зајдисонце не му затропаше добитокот што идеше од пасење и навраќаше да се напие вода; а кога ќе легнеше поднапиен, тогаш ни тапани не го будеа; стануваше кога некој од домашните ќе го растресеше.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
„Дајте ѝ од овие тревје да се напие”, покажа Полин на китката обесена на чардакот што отпорано му ја даде на Профима и си замина дома на чардакот да си го пече лицето на сонцето, спокоен како ништо да не се случило.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Се потпре на еден од стеблаците, позеде душа, се напи од матарката вода и тргна, но каде ни сам не знаеше.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Остап артистички се поклони пред домаќинката и ѝ објави толку долг и двосмислен комплимент, што не можеше ниту да го доврши докрај.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Сашхен - висока дама, чија што мила лика беше помалку нарушена од бакенбарди, тивко се насмевна и се напи со мажите.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Многу забележав веселост и воодушевување искрено.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Замезив и се напив.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Се напивме кафе за добредојде и ми се допадна затоа што јас, како родилка на 3 деца, конечно, бев позгодна од некој што е двојно помлад од мене.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Пак му ги турам во пајнчето, Ех, некако се напи: на трипати, на четири, Голтни, па издиши, почини се. Па пак голтни. Така.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Јас се наведнувам над изворчето да се напијам вода и наеднаш се уплашувам од тоа што го гледам во водата. Се гледам себеси, а не се познавам. Како туѓо лице да гледам во водата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Вода да се напие низ кожа ќе му се види.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Еда, како да се напијам, велам јас, гледај сето е жарје и пепел, да му бам мајката, еда, јас немам цедилка на устава.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Што убаво би ѝ дошло на пченкава, велам, да се напие вода по копањево, да се измие, велам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Еда, сега земи ја водата, ми вели Маса Ќулумоска и на три места од ваганката ќе направиш крст, ми вели и еда, од сите три места ќе се напиеш, ми вели.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А тебе не ти даваат време ни вода да се напиеш, да се плиснеш под гушата. Не смеееш со проштение, ни понадвор да мрднеш.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Чинела дојди мечката на потокот, велеше татко, да се напие вода или да се искапи, велеше, а крмакот ќе се затрча и ќе ја шибне одзади со секачите, со 'рпалата и мечката ќе рипне, велеше, ќе почне да бега, ама дека нема многу време за бегање, велеше, ќе се качи на една бука.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Се наведнувам да нацрпам вода, да се напијам, ама штом ќе се наведнам, водата секнува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Еда, се напив и отаде и одаде. На три места.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
„Овој шарлаган е од афионово семе и од сусам. Измачкај го со него.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„За неговото изгорено месо сега е лек крв од желка. Може и крв од лилјак.“ „Да му дадеме да се напие вода?“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Кога се напи, се обиде да се исправи, но пушката префрлена преку неговиот грб го врати кон земјата.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
РИСТАЌИ: Не треба! Сега кир Николаќи нека го порача прстенот, в недела ќе си направиме строј и тогаш: и благо ќе лапнеме, и винце ќе се напиеме... (го чука Николаќија по рамото). Вака ли, кир Николаќи?
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Се напив топол чај. Така опуштена, како мече, се послав на топлата постелнина со бобичести шари и мирно заспав.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Се спуштила од небо месечината од жед излудена, во оаза од палми да се напие вода студена.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Се видела во водата, се зачудила: „О колку сум убава!“ се возбудила.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Ќе се напиеме нешто?“ „Не пијам“, му рече. „Далакот ми е начнат.“ „Ќе пиеш“, стежнаа уште повеќе клепките. „Ќе пиеш, кога ти велам.“
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Посебен е Гули, посебен и особен...“ раскажуваше барменот на бистрото „Корзо“ на Широк Сокак бришејќи чаши, а Тодор Јовановиќ, братот на Томаица, кој помина да се напие едно кафе на брзина пред да замине на пат за Лерин го слушаше.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Често пати навечер, ко ќе заврши работнио ден, по пат накај дома, ќе сврати во крчмичено „ Драгор“ да се види со другарите, да се напие чаша вино или ракија.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Ќе имаме многу работа, му рече на Татко, откако овој се напи вода, и без да му одговори на Камилски, земајќи ја листата на заемките од персиско потекло, пред да започне да ги чита најкарактеристичните, рече: Персискиот јазик, како и балканските јазици, за разлика од турскиот и арапскиот јазик, припаѓа во групата индоевропски јазици.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Го одврзав Гаро за да може, кога ќе остане сам, да се напие вода во езерото долу.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
- Потоа ја зел чашата, ја благословил, им дал од неа да се напијат и им рекол: - Пијте од неа сите; зашто тоа е Мојата Крв на Новиот завет, која се пролива за мнозина, за опростување на гревовите.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
- Не е на арно! - Саде толку извика. Не се задржа ниту колку голтка вода да се напие.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Побара ракија, да се напие. Му дадоа.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Му вели да стане да се напие вода и да се врати назад во креветот продолжувајќи да спие.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Започна и Тане да се поднапива, но често ќе претераше, ќе се напиеше преку мера и добиваше некој кураж, некоја сила, се качуваше на брегот одејќи и на раце и на нозе, доаѓаше кај дувалото, ги отпетлуваше панталоните и се мочаше кон него, викајќи: - Ајде избувни сега, мајчето твое!
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
ЉУБА: Да. Можеби ти по повод среќната педесетгодишнина исто така ќе се напиеш?
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
И пазарот се свршува докај ужина, но нашите свадбари ќе преноќеваат и оваа ноќ, да се почестат и вечерва со тава риби, оти света Петка не дава мевце. A за винце — пак ќе се напијат, ако им остане по некој динарец од денеска, ако не, ќе запише Селчанецот, тако што запиша и Мечето од Пушмарка.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Дедот Петко, пак, откако се наруча кај Илка и се напи некои и друго винце, си ја зеде ластегарката и торбичката и стана, си киниса.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ајде, бреј, побрзо да се напиеме! — викна дедот Пројче и си го крена дваесетпетдрамничето.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Помина ручекот велигденски, се најадоа мажите, се напија, дојдоа пак жените да ги земаат тепсиите и се надуја гајдите на сретсело.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ја плати ми ти мене венчавката и владичкото, та тамо да си свршиме работа, да ве провенчам, нека е аирлиа, да се напиеме, да си повечераме шо дал господ, а да не нѐ гледа векот како на пазар да се пазариме и да се плаќаме.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
На мудурот и другите Турци им турија од кокошката, но бидејќи тепцијата промириса на „домус", и како што рекоа они оти се вечерани, и дека дошле само на муабет „да поминит, зарем, времето", се напија уште по една ракија, ако по вечера, и станаа та си отидоа.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Да насеча борови одоваде рид, или да преврла преку рид по букови? — се праша сам и се замисли, чекајќи го магарето да се напие вода од коритото на шопурот.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Но кога виде оти уште е рано, — си поседе на чешмата, си поужина лебец и сиренце, се напи водичка и времето дојде.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Тој, како стар човек, касна некој залак и друг, не се напи ни една ракија; ама затоа пак му даде „достур“ на Арифа и другите со него да се повеселат.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Јадење си носеа, пијалак не пиеја, а на сужните не им дозволуваа ни шербет да се напијат, та остави тие што немаа ни аспра кај нив.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
- Така е... - рече Англичанецот, - доста му е! - ја сврте чашата кон Французинот насмевнувајќи се: - Ајде ние да си се напиеме што не сме од азијатско потекло и што имаме по два ензема во црниот дроб...
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Му донесе калуѓерот стомна со вода и му тури во устата; врзаниот се напи и малку се успокои.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Колоната по патот се зголемуваше со луѓе од другите села и се слушаше сѐ поголем рикот на добитокот и се креваше поголема прашина по патот; колоната често се прекинуваше, застануваа луѓето да се напијат вода на изворите крај патот, да го напојат добитокот и да се одморат, да се разладат од јулската жештина , која потпалувајќи го воздухот, им правеше трептежи пред очите; ставаа на главите лисја од лопушки, гранки, 'ржаница за да ги заштитат главите од сонцето.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Изгледаше восхитен од она што го чу, си тури сам вино од винарката, се напи и пак помина со раката по брадата за да ги собере светлите црвени капки по неа. - Ха! - направи пак.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
V Танаил каменоделкачот, работејќи долги години на својот занает, ги познаваше камењата во детали, на секој камен што го обработуваше му ја знаеше душата; ќе го пофатеше, ќе го испревртеше со рацете или со лостот, ќе го потчукнеше со чеканот неколку пати од сите страни, како железничарот што ги проверува тркалата на возот дали се пукнати, и ќе узнаеше какво му е срцето: здраво или не; ќе му биде ли верен до крајот на обработката или ќе му откаже на полпат; ретко му се случуваше да се излаже, да го делка некој камен, да го дотерува, да го обликува со денови, со недели, а често и со месеци - и на крајот да му пукне, да му расипе сѐ; а кога ќе му се случеше понекогаш тоа, - Танаил го фрлаше чеканот и глетото и налутено седнуваше крај каменот, неверувајќи дека навистина му откажал, распукал; врвеше со прстот преку пукнатината како преку рана, како преку болка; стоеше така долго време загледан во пукнатината и сиот ифрит, јад, не земаше веднаш друг камен да работи; ќе испушеше цигара, ќе се напиеше чашка-две ракија, и откако ќе му поминеше маката и лутината, започнуваше да одбира друг камен вртејќи го долго време пред да го направи првиот удар со чеканот и глетото на него.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
„Што ќе се напиете?“ и понатаму стоејќи праша домаќинката откако дочека гостинот да седне.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Добро вечер, Август, го слушна својот глас. Имаш ли нешто да се напиеме.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
СИМОН: Уште кога Ве видов од перонот и кога седнав овде со Вас и се напивме вотка, знаев.
„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)
Ми отиде младоста, сите дур се напијат кафе. Го боли кур.
„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)
Останаа тука без да си речат макар и збор сѐ додека не наиде еден селанец, пристар, кој наврати да се напие вода.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Една пиперка го олути. Се наведна и се напи водичка. Потоа се исправи и ја избриша устата.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Кога си почина, се наведна, слатко се напи од водичката и ја избриша устата.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Уште бабата му даде стомна со вода и тој се напи.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Трајче донесе вода. Огнен и Горјан слатко се напија од студената вода.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Горјан се напи и радосно извика: - Е, ова се вика, братче вода! Вода, балсам!
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Оде што оде и најде еден извор, та појде и се напи една вода; до изворот најде емиш зрел и си скинал та се поранил, оти беше умрел од глад.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Од новата фонтана пред градскиот парк бликна млаз свежа боза. Луѓе како луѓе, се собираа пред чудото. Некои дури и се напија од бозата.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
АРМАСНИЦИ
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
КУРТА: Се најадовме убаво. МАЛИОТ: Се напивме за мерак.
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
- Не е вистина, - викна давеникот. - Па нели нашите патриотари ја пеат онаа, како е, чекај „На пат за да ја земеме Москва, ќе останеме на починка во Софија за да се напиеме по едно кафенце“, така некако, нели?
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Сакам да покажам дека и во оваа куќа е негуван добриот вкус и не ѝ недостасува нужната внимателност и респект.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Нека се напие и Иван Степанович, се разбира, ако се предомисли!
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Како да те потсетуваат кога да се напиеш вода, кога е ден а кога ноќ.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„А како да ги разликуваш морињата? Од кое и да се напиеш водата сегде е солена“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Ти ја мислиш натаму, таа е наваму.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ТЕОДОС: Од стомна да се напијам! Од главата ќе ѝ ја скршам!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Вистинско задоволство би било ако после долги патувања ќе се напиете топло чоколадо со цимет или топол чај по ваш вкус, можеби од мајчина душица.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Би си ја разгалиле душичката и со пилешка супа со рузмарин, а за десерт смокви со рикота сирење или најдобриот лек за да ја заблажите болката, парче чоколадна торта.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Бидето и шолјата беа толку чисти што несомнено некој ќе можеше да се напие вода од нив.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Паун Радевски се напил и не станува.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Бргу, однесете ме таму. — Чекај да се напиеме кафе.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Зедов и се напив вода за да ме размине.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Му велиме: зар ништо не можеш повеќе за нас, освен да се напиеш и да повратиш?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ако се напиеш од неа, ми велат, со лесно се раѓа.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ја пуштив чешмата и, од рака се напив.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Прекинувале само колку да се напијат вода или вино, да прекаснат нешто, да видат колку е саатот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сега да се избањам, и коса да си измијам, и да си легнам, и да се напијам!“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
ДАРА: Сигурно се напија мало човек, за кураж.
„Гладна кокошка просо сонуе“ од Блаже Конески (1945)
По скоро половина час Фимка се враќаше од потокот со буклето полно вода и со испраните пљачки на Циљка и по пат, на ранетиот што го носеше, му даде да се напие.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Се напив и јас. Тоа беше сина газоза, студена и вкусна.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Извади од ранецот два сендвича со маргарин и салама и откако се најадовме и се напивме вода од реката, дедо ми почна да ми раскажува.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Сета се тресам! Лексилиум ќе морам да се напијам поради вас, скотови едни! – и влезе внатре, треснувајќи ја толку силно вратата што мислев дека не само стаклото туку и ѕидовите од куќата ќе се искршат.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Истиот миг ние двајцата се смиривме.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Да ти се позлати устата, ама за слатко немам заби, - рече чичкото па слатко, преслатко се напи вода.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Тој ден владееше голема горештина, сонцето луто печеше врз ќелавата глава на дедо Гога, па тој се запре крај едно изворче, под едно дрво, да се напие вода.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
- Што ќе ми толку злато кога не можам да се најадам обичен леб, да се напијам обична вода...
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
- Да има една убава вода, слатко би се напил! - рече.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Леташе славејот де ваму, де таму, се премори и ожедне па се упати кон поточето да се напие вода.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)