се (зам.) - напива (гл.)

Тој веќе поретко се напиваше, гледаше да не претера, и Рангел се сети некако сам.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Освен по некој шербет што се напиваа сејмените и сено што земаа за коњите, други трошоци не правеа.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Тој пак прошетува низ чаршија, се напива една газоза на кафето кај Славета, се упатува за дома, малку - како и секогаш - се задржува пред фотографскиот излог на Сотка, пред да сврти во своето сокаче и пак се враќа назад.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Од таа вода и јас се напивам и од тој леб јадам, и му се молам на Господа пред денот на Потопот.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Ах, проклетство: се напива и умира... Јас жедта ја гасам со икончето на свети Наум.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
И така, се враќа наместо човекот. - За малку да умрам, вели Витомир, и пак зема ракија, се напива, издишува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)