Овој спектакал особено се надополнува со помпезниот изглед на нивните униформи.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Но дали постои целосно чист јазик што би се претопил во припадноста? праша зачудено Камилски.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Во овие патеписни репортажи, од моите патувања во странство, поместени се и тие „Од Париз до Истамбул“, искористена е истата методологија на презентирањето на ракописите, по држави и хронолошки, меѓутоа тие се надополнети и со репортажи, објавени во „Моите бележења“ („Полог“ - 1978 година) и уште со десетина други репортерски белешки, кои за првпат се јавуваат во предложената книга.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Затоа тоа секогаш остава некаква празнина, темна зона, која би можела да се надополни, да речеме, на пример, со јазикот?
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)