се (зам.) - надвикува (гл.)

- Бојане, дедо Димо! Помош! Помош! - се надвикуваа со татнежот на невремето, беспомошни, престрашени викови откај шаторите на археолозите! - Леле! Отидоа шаторите!
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Се надвикувавме, се надмудрувавме, готови бевме дури и да се скараме.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Сите села тажат, се надвикуваат, не можеш да се чуеш од лелеци.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Шумно беше во крчмата. Зад преграда се караа груби гласови и се надвикуваа, зарипнати.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Се туркаа, викаа и се надвикуваа, за спас се фрлаа во подивените и разулавени води над кои секои неколку минути долетуваа авионите кои во низок лет и заглушувачки виеж митралираа, фрлаа бомби и ракети и веднаш зад нив долетуваа други и со некои бомби што ширеа и дигаа многу пламен, ги доубиваа, ги гореа испопелуваа и мртвите и сѐ уште живите.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
- Најдов три кристални чаши. Сега кој ќе пие во стаклени? –Настана мрморење, де од еден,де од друг: Јас сакам кристална, јас несакам стаклена, во неможноста да ги поделат чашите се надвикуваа.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
— Без љубов и смртта е безначајна, вика Горачинов, се надвикува со брчењето.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)