Дневната месечина над нив видливо се наголемуваше.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Пак ги броев орлите. Беа веќе тринаесет и не се спуштаа кон нас, не се наголемуваа.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Главите зад ѕидот на колата со почит се гледаа.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Тоа можеше да се види и од подалеку: ќе зачекори - ќе застане, пак чекор - пак вкочанетост, сѐ така, со бавност на човек што со рамните стапалки испитува не ли е пред него жив песок или гнездо на поскок со рокче.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)