се (зам.) - мушне (гл.)

Не бегај, зрачко! Славчо се мушна меѓу рибизлите да го побара зракот.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Таа беше „грешниот натрапник“ кој со измама се мушна во домот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Двајцата, стиснати еден во друг, како сенки се мушнаа меѓу двете бакалници на аголот на Корејска улица и чикмакот што завршуваше со висок ѕид од бетонски тули, и брзо се вратија назад, разделувајќи се со обострано тапкање по рамената.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Се мушнав и пробивав низ соби натрпани со изветвен мебел, грнци и лонци распослани по масите, засушени четки и празни платна на еден стар уметник кој заради својата мајка, воглавно, останал сам.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Погледна нагоре и надолу и бидејќи никого не виде, се мушна низ порта, се најде во дворот и бргу влезе во куќата.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Станав од креветот и се мушнав во собата на Бреза.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Некој убавец, којзнае како се мушнал во собичката кај другарката Оливера Срезоска и ете ти циркус, просто-напросто на генералимусот му ја бојадисал со бела боја левата страна од мустаќот, му ставил и некои други знаци на лицето.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Вечерите ги поминуваме сами со нашите цимери, а ноќта, кога Марија заспива, Дејан низ темницата се мушнува во мојата соба, се пикнува под болничките чаршафи и водиме љубов на разнишаниот метален кревет.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Најди си друго пенкало! Не ме интересира!
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Мими се почувствува и навредена, и засрамена, и виновна, па се мушна во скутот на мама Злата и залипа.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Зајчето мрдна со ушите, ја подаде муцунката напред, а потоа потскокна два-три пати и се мушна под глогот.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)