се (зам.) - мршти (гл.)

Крчо се мршти и го кисели лицето. Изгледа позна дека јајцето од поповиот син е појако.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Мојот пријател се мршти. Готов е да го одбие но човекот со белег не чека одговор и седнува на нашата маса.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Ја отвора чантата. Се гледа во огледалцето. Пак се мршти.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Таа се мршти. Нервно поминува со раката по косата.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
И ми студи! - плачливо одговара Ване и се мршти како да има во устата кисело диво јаболче.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Ебати мажот, со право ќе си рече. Ја начекав еднаш како му се мршти на еден младичок, еден бездриѓан и турни-бука, во вратот како бик.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)