се (зам.) - мрда (гл.)

Влеговме во вода. Езерото е мастилно. Ножните прсти ни се мрдаат.
„Омајнина“ од Афродита Николова (2010)
Во испрекинатата ограда од спротивната страна на полето, групите брестови дрвја се нишаа сосем благо на ветрето, а нивните лисја се мрдаа во густа маса, како коси на жени.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Така човек се мрда по темнините и форфоресцира на мрачното дно на стварноста, осветлувајќи ја својата темна патека со сјајот на тие букви.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Сѐ се движи, сѐ се мрда Сѐ си тече, сѐ се влече... (Уста-сонг за проектот „Час по јавно читање“)
„Младиот мајстор на играта“ од Александар Прокопиев (1983)
Прстења имаше четири, со камења во разни бои и се мрдаа на коскестите прсти како алки на стап.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
И после... леле кога ќе писнеше локомотивата после: како се истураше народот на перонот, како им се отвораа устите, како им се мрдаа јаболкцата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Се смолзгаме сега од вагоните со бавни движења, како гуштерици на студ: ни коска се мрда, ни жила се витка.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И ушите му се мрдаат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Од секаде дува, а ниедно дрво не се мрда.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ништо друго не се мрда, а вратата се тресе: ќе изрипа од рамот, од касата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Гледам мртва коска ми излегла кај глуждот од левата рака. Ја фаќам: се мрда, небаре желад да ми влегол под кожата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И на тој збор и јас се загледувам нагоре, низ буките што се мрдаат, како да ги брсти гладна коза.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)