се (зам.) - мрази (гл.)

Та каков е овој живот, празен и тажен, ладен и безвреден, како празен предмет врз мене лага блуе, се мразам, се презирам, што самата себе си се газам.
„Илузија за сон“ од Оливера Доцевска (2013)
Се мразам што не знам ни штекер да сменам и ништо од пенкало потешко да кревам се мразам себеси што самиот се мразам а дупло би се мразел ако сам се сакам
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Мразам што не можам да најдам решение и паѓам ко вол на искушение се мразам што некогаш се правам што не сум а повеќе се мразам што не знам ни кој сум
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Се мразам што егото незнам да го скротам за секое срање газот да го потам се мразам себеси што Бог го разочарав и погана уста што често отварав
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Се мразам себе што вистина кажувам и мразам што морам пак да се докажувам мразам Теве, но сеуште го гледам мразам и интернет, а пак на него дремам
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
И зошто луѓето кои веруваат во истиот Бог не престануваат да се мразат и да се убиваат?
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ова предизвика моја сопствена омраза кон самиот себе. Се мразев од дното на душата.
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Малтретирав и тормозев. Во животот бев растроен и болен.
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Му се восхитуваше на тоа мало човештво составено од толку различни луѓе, кои живеат со векови заедно, без многу да се мразат, успевајќи да ги совладаат разликите, кои во другите предели на некогашното царство толку тешко се хармонизирале.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
- Миличок, учи да се штедиш – ми вели Хорацио, додека ми го менува облогот – Енергијата ќе ти притреба за да засакаш кога сите меѓусебно ќе се мразат и убиваат, за да се насмевнеш кога сите ќе се муртат.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Меѓу народа се сеело несогласение и раздори. Да се мрази син со татка и со брата брат.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Затоа е неопходно училиштето да ги научи децата да мразат, а тоа да не изгледа така, зашто нашата култура не може да ја истрпи помислата дека мали деца можат да се мразат едни со други.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Се мразам и го гризам јазикот, за да не ја повторам катастрофалната грешка, зошто знам дека, во таква инквизиција, го поттикнувам своето его на самоуништување.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
КИРО: Сега се мразиме, а? ЕВТО: Не се сакаме многу. (Пауза)
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Го извади листот со заветот на дружината и напиша уште една точка: „Да се мрази непријателот.“ ***
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Затоа дедо Геро ја сакаше добрината, децата ги тераше да не се мразат со Мартина.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)