Но, да се мине толкав пат, верувам дека ке се дојде до некаква вистина за тоа откритие: Што е тоа чудното во Трајанка што ја додржа здрава и жива сиве овие години, испреплетени со пајажина во која тук- таму беа заплеткани: болка, тага, мачнина, тешка физичка работа и што ли уште не.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Откако ќе се минеше дрвениот убавец, пред нас се покажуваше вистински бел дворец, на врвовите од предниот истурен дел, небаре бранет од редица статуи – каријатиди со човечка става, а крај нив камени маски со семожни изрази.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
За да се дојде до падините на ридот врз кој се извишуваше тврдината, првин требаше да се мине Дрвениот мост.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Ова е мрак низ кој треба да се мине.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Таа е како еден цел град, во неа можат да се минат многу пријатни часови во посматрање на електрониката, на луѓето, на безбројните бистроа, бутики...
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
НИЗ „СЕН МИШЕЛ“ И „СЕН ЖЕРМЕН ДЕ ПРЕ“ МОЖЕБИ најинтересно и најпривлечно може да се мине ако се оди пеш во латинскиот кварт, на „Сен Мишел“, покрај Сорбона и Пантеон.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
РАМНИЦА и само рамница - тоа е Романија и Влашко откако ќе се мине големиот „Мост на пријателството“ преку Дунав кај Русе во Бугарија, па сѐ до Букурешт.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Штом ќе се мине во Австрија, Алпите веќе се покажуваат како на дланка.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Во секој случај, Ставрос е одморалиште, каде што може да се мине со поскромни средства.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Штом се минат плоешките извори, веќе оддалеку се назираат првите височински на Карпатите, на чии падини се наоѓа планинското летувалиште Синаја, познато од порано како резиденција на романскиот крал Карол.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Без неа, дури и семејниот праг не можеше да се мине, а камоли судскиот.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
Големиот нужник во паркот покрај кој мора да се мине смрдеше како што секогаш си смрдел, а тука беше и јавната чешма со скршената славина и баричка околу неа.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Беше граница којашто требаше да се мине.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Најчесто по големите читања се загледуваше кон високата тврдина, само тогаш ја достигнуваше и надминуваше, продолжувајќи ги своите читања на небото.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
На крајот на дебатата за кабалистите тој сакаше да го каже својот заклучок: За кабалистот, за да се следи патот на мудроста, единствениот начин е да се мине достоинствено патот на животот.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
XVI Коцката беше фрлена. Требаше да се мине балканскиот јазичен рубикон.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Татко се насмеа, а Камилски му рече дека тоа е неговиот таен дел на библиотеката, во која некогаш криеше книги поради кои можеше лесно да настрада, па наместо во библиотека да се минат неколку години во затвор.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Мораше да се мине и низ сиповската вавилонска кула, да се потврди граѓанството во неа со успешното и проверено знаење на два три странски јазици, покрај задолжителните домашни јазици.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Според Емил Сјоран да се мине од волјата да се биде прв во државата до состојбата да се биде последен, значи да се мине низ мутација на гордоста, да се замени динамичната со статичната лудост.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Дипломатскиот Рубикон мораше да се мине! Ништо не можеше да ме одврати од науменото.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Вилата на Ниротакис беше во непосредна близина на неговата фабрика за текстил во Дренок; по неколку метра од оградата на фабриката требаше да се мине стилизираниот железен мост преку реката и веднаш, на аголот од левата страна на мостот, се простираше убавото здание среде густ овоштарник обрабен по страните со два реда лозници.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Најпосле, Татко утврди дека најдобро е да се мине границата низ Езерото, со нашиот чун кој беше закотвен тука, веднаш до брегот.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Нагонот да се полета, како во семејство во облак на Шагал, сигурно доаѓаше од немоќта да се минат границите, особено големата граница која нѐ делеше од родната земја.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Сега, кога требаше да се мине првата граница, требаше да биде означена почетната, можеби најзначајната епизода.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Но имаше и други дополнителни причини поради кои Татко се беше одлучил на речиси историски чекор во семејството, да се мине границата.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Можеше да се мине границата и кај манастирот Свети Наум, некогаш тој бил варден од семејните предци.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Солун на нејзината младост, а нејзината пролет беше близу, на еден галебов лет, но требаше да се мине границата, поради која бевме емигранти.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Си велев: Можеби е прениско да се почне од ова место да се префрла грутка по грутка цветови, стебла, ѕверови за да се мине Планината.
„Забранета книга“
од Веле Смилевски
(2011)
Се запленуваа на јуриш бродови на пристаништата за да се мине преку морето, да се стигне до Западна Европа и продолжи подалеку, преку океаните.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Да се мине блиската граница означена некаде под водите.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Нивното сеприсуство во градот гарантира дека „ниту еден миг на шетањето низ градот нема да се мине без присуството на стоковните слики“149.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
Заклучок Како еден од основните инструменти за пот тикнување (или уште подобро, принудување) на пот рошувачката до претходно невидени размери, билбордите (и надворешното рекламирање воопшто) значително го имаат изменето поимот но и искуството на јавниот простор.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
Но коцката беше фрлена. Границата- Рубикон ќе се мине.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Пред самото кревање на граничната рампа, за да се мине тампон-зоната помеѓу двете земји, повторно ми пријде жената од индиректната рода.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Со фалење може сегде да се мине, со фалење може ѕвезда да се скине.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)