се (зам.) - мие (гл.)

Дома влегов на прсти и право во купатилото.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Убав мајкин“, рече мама, „се радувам кога слушаш“, и ме бакна, „кога сам се миеш“.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Долго си миев заби, си миев коса и се истуширав.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
- Тоа се случи, речиси, ненадејно. Додека се миеја утрото на потокот, Бојан и Денко се договорија.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Градско девојче, некаква Елена, доаѓа и да ги дели со нив деновите, да ги гази истите патеки, да се мие во истото поточе...
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
„Водичкава е лек“ - се присети на зборовите на деда си, што тој ги изговараше секогаш кога уште како мало дете го водеше на потокот да се мие.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Секоја утрина, лете или зиме, се миеше надвор на чешмата, гол до појас, и не излегуваше од дома пред да се избричи, макар и со ладна вода.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Потоа Тоше го врти букварот и чита за малиот Миле и неговата мама, па за Ема што сама се мие, и ред други убави работи.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Кога наутро се миела, ги затворала очите да не би, случајно, да се огледа во некоја капка, во некое вирче, во некое браздиче.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Казната на џезата, на тој див закон (отсекогаш право на неколцина старци) да се глоби, дури и да се тепа и да се претепува виновникот па и со негова крв да се мие срамотата што му тежи на селото, ја зел во свои раце Онисифор Мечкојад.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Вујко сум ти, Онисифоре. Не смееш да кренеш рака на набожниот Јаков.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Му одговорија заедно, како деца, а потем и тие отидоа надвор и се миеја во снегот.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Некој се сети да се миеме со пепелница. Мијај, тријај и некако ќе се поодлепи косата, ќе се позачистиш. Ќе се причестиш.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ги заборавивме празниците спроти кој се миевме глава, со лизарчиња сапун. Кога си потуравме вода еден со друг и еден на друг. На смена.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Мислиш, некој, на полноќ, се мие образ на јазот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Лежел така човекот, грбот му се покрил со пликови и баботинки, од тилот косата му паѓа. Не се мие и не се бричи.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Пеперутките го облетуваат привлечени од миризбата на сапунот со кој се мие Богдан што мириса на калофер, зумбул или вратика.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
И Марија, која секогаш кога ќе се вратеше од работа дома, ја тераше да се мие.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Го беа избањале и му дозволуваа да се мие релативно често во еден тенекиен леѓен.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тој само станува, се мие, се бричи, и седнува.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Марија почна сама да се мие, да се чешла, да се преоблекува. Сама да јаде.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
XV Зимата го измени вообичаениот тек на времето: не се знаеше ни како се разденува, ни кога се стемнува; стануваа луѓето наутро изнаспани, излегуваа од куќите, шетаа по чардаците, кашлаа, се миеја шетаа по дворовите, влегуваа во плевните и земаа сено за ајваните, шетаа по сокаците и улиците, гледаа нагоре кон небото но никако да се раздени; зората никако да пукне, виделина да се запокаже; петлите кукурикаа, ја најавуваа зората, но попусто: или тие грешеа или таа доцнеше.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Бојана ја набели шамијата и тулбенот на Вилка и се готви глава да се мие.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Утре, утре. Јас руба да товарам немам, да се миа и коцли да клавам немам.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
И петли в село пеат и зората се зори - над карпа в крв се мие и темнината пие силно светнал ден!
„Бели мугри“ од Кочо Рацин (1939)
И петли в село пеат и зората се зори - над карпа в крв се мие и темнината пие силно светнал ден!
„Бели мугри“ од Кочо Рацин (1939)
Кога ќе излезеа од бурињата не ги оставаа да се мијат, туку варта да им се засуши на кожата, да им направи тенка лушпа како од јајце, да ги заштити.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Брзо се обу. Мајка му му потури да се мие.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Ваква беше неговата работа: стануваше во пет часот во студеното и сѐ уште темно утро и се миеше со топла вода ако работеше грејачот или со студена ако грејачот не работеше.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Види го умниот! - Еј, момци! Гледајте. И девојките се бањаат. - Зошто да не! Кај нив има повеќе што да се мие.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Излеговме и на мегданот пред бараките почнавме да се миеме под поројниот дожд.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Ги натера да одат да се мијат во планинската река.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Натпревар на спанковците На париските часовници веќе е седум но Жан Жак не сака да стане, да се обува, да се мие. Жан Жак во ова утро главата под јорган ја крие.
„Најголемиот континент“ од Славко Јаневски (1969)
Рацете да се мијат најмалку две минути со сапун.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Ако нема што да се работи освен тоа што погоре е наведено, тогаш да се мијат, да се бањаат во трапот, да се чистат. Сѐ да се прави и да биде колективно.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Сега сите се одени на река да се мијат.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Продавачот, млад човек, очигледно без навика да се мие, не покажа никакво интересирање за непознатиот...
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Кај нив се миеше рудата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Цветан ми држи стража, а јас се мијам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Пченицата се мие во ладна вода: низ две, низ три раце, што се вели, низ три води ќе ја поминеш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И така, наша Весна е дежурна. А тоа ќе рече дека станува рано, дека убаво се мие, се облекува, си ги чисти чевлите, јаде брзо и уредно и трча в училиште.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Наутро мора да станува порано и во одредено време, па мора да се мие, па мора да се облекува.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)