Времиња мачни во резервати оџата пее на 1000 вати се краде струја со киловати народот чесен на крајот ќе плати
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Го поздравив плашливиот провален провалник кој исто како и јас нестрпливо ја очекуваше вечерта – темнината во која полесно се краде, пие, танцува, сака... (Умирањето е добро и в зори.)
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)
Деновите само се крадат, што се вели, ни истече времето ко вода меѓу прсти и никому ништо.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Се крадеме од другите.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Лесниот млак ветрец ајдучки се крадеше низ багремите и оставаше зад себе трепетливи шушкави лисја.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Челото му беше покриено со измрсена и леплива коса, по лицето му се спуштаа линии на брчки и пот.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
„Нека ни е со среќа, побратими, братучеди и браќа. По манастирите се колнеме, овде се крадеме. Ашколсун, навистина.“
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
И насмевка, баш при допирот на ѕвездите - за да можат луѓето долу да пресметуваат на првите дигитрони колку благост збира во една обична насмевка за која се знае дека не се купува на пазар, не се позајмува и не се краде, туку само се подарува.
„Ситночекорка“
од Ристо Лазаров
(2012)
Подобро нека ти го гледаат срамот одошто да крадеш, зашто во куќа каде се краде, - напредок нема!
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)