се (зам.) - костреши (гл.)

Перките се кострешеа, невидливата опашка се готвеше за удар.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Сретна многу познати, уште од она време на крвавите воени години и се изненади - луѓето се менеа, имаа други лица и други облеки, а тој, влечејќи се по врелата калдрма, уште му се молеше на својот бог по крчмите и се кострешеше како гладен вепар.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Се ежиш, се кострешиш како мачка на кров.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Уште се кострешам кога ќе ми текне за детето, фрлено под воденичниот цивун, кај што удира водата на замаецот за да го исечат перките, да му го иструпат телото, да не се знае кој го носел дотогаш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Се кострешат и уплашено мјаукаат над стреите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Кто сказал ,браво", вели Рјазин и се костреши, му потемнува лицето.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тој се мачи да им каже нешто, го знам каков живец е човекот, косата му се костреши, ко запци од гребни му се костреши.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Тој ги собира веѓите и ги разделува. Се костреши.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Се кострешат и немушто се молат. Ама нема место за потаму. 132
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ќе се костреши така, велеше, и по некое време ќе се оддалечи, од под буката со влакна назапнати на секачите, на ’рпалите.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)