Зарем не беше запишано на паноата тоа што сакаа да ни се порача, во списоците за убиените свештеници и верници, па сега мораат и гласно да се читаат овие имиња, да се коментираат нивните дела, со различна интонација на гласот, во зависност вината.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Многу народ се беше собрал, ја гледаше таа ситуација со огромно внимание и бурно се коментираше од сите страни.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)