се (зам.) - клања (гл.)

Јадачите се јадачи, дали се крстат или се клањат — за мене се јадачи.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
„Да му се клањаме на Алаха и на Падишахот,“ се издиша бегот, нервозно.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Тогаш се слушна езанот од минарето на џамијата. Беше време за оглен намази и кајмакамот го прекина зборувањето со ибн Бајко, и со очи замаглени и отсутни, се струполи да се клања врз сеџадето што го одвитка и посла.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
На ибн Бајко му беше чудно петпати на ден да се паѓа на коленици, да се клањаш каде и да си, но срчноста на ќајата и неговата дозвола да го гледа, го правеа не само посветен, туку дури и со некаков изострен осет за работите што не ги разбира.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
„Ама јас на господ се клањам. Џамијата за кого е? Не сум јас вејкрпа, бегу.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Зар не се клањаат сите нивни слуги пред мене и бараат милост за своите господари?
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Се чудеше ден, се чудеше два, па продолжи да си се крсти пред своите стари икони и кандила да пали, криејќи го пламенчето од кодошки очи, ама кога требаше одеше и во џамијата и се клањаше петпати на ден.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Се нишаат така, се клањаат, му се молат на бога.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)