Писарот се здебели и пушти страшно долга коса, четка и по боја и по острина; лимарот, со еден збор, се исчука; Генералстап стана знаменитост, нешто како значаен музеј, со својата секојдневна упорност да чекори само на една нога.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Сум излегла од утрини и заборавив на Ѕвездана и на Капинка. Се исчукав од умот, пушка да ме чукне.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)