Она што претходно го изнесов во врска со одговорноста повеќе е бележење кон некој закон, кон еден императивен налог кому конечно би требале да му се покориме, исклучувајќи ја секоја норма, нормативност или она што денес се смета за нормалност, без било што што најпосле би било предмет на знаење, би му припаѓало на некој ред на бивствување и на вредности.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Да се заслужи оваа тишина значеше да се исчитаат битните таткови книги.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Мислам дека денес е лесно да се исчитаат тие апстрактни шеми, зарем не? (Треба временски да се утврди нашиов разговор: воочи необично „земската“ фаза на војната).
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)