се (зам.) - истрга (гл.)

Но Беличот, кој што бргу ја оцени ситуацијата, гледајќи дека инаку не ќе можат да се истргаат од рацете на кондуктерот, што се беше спречил во тесниот коридор на вагонот, го тргна Мечето за ракав и рече мирно, и не трепкајќи.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Дури после се истргав, што се вели, се извишив.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Се отвори нов фронт и ние се истргавме од огнот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Да се шутнеме некако, да се истргаме.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ми се истрга и го удрив по уста.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ми се истрга и го удрив по уста. Михајло Горачинов.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Не сме гладни, се преправаме, а и ушите ни се истргани за јадење.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Да си подадеш рака па да се истргаш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ни се истргале кошулите од појасот, а луѓето подзапираат и се чудат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Не знам како сум измрдала, како се истргав тогаш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И во таа брзина и мојот живот некако избрза, се истрга и еве ме уште жива.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И, мене, ќе ми се сожали, некако, за човекот, ќе ми падне грев, којзнае и нему како му е, пак ќе си речам, и ќе се истргам од класината зад амбарот. Ќе излезам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)