се (зам.) - истопи (гл.)

Првото парченце од чоколадата се истопи врз јазикот на Винстон. Вкусот беше прекрасен.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Се истопи снегот, се потсуши земјата и набабреа пупките на дрвјата.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Од милност срцето ми се отклопи Се отвори, се смири, се истопи Во тага блажена и почна да свети Низ молитви, псалми и сонети Меѓу ангелите засонети Во небото засолнети.
„Сонети“ од Михаил Ренџов (1987)
ОСМА ПОЈАВА КЕВА И СПИРО
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Јас сирота, ми ископни, ми се истопи детето! Ни јаде, ни спие.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Не се чувствуваше најдобро. Беше изморен од претераното напрегање, на грбот го чувствуваше студенилото од кошулата натопена со пот, а и нозете му беа мокри од снегот што му се истопи по чорапите.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Ќе се истопи како свеќа, него работата го држеше.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
ВОЗДИШКИ МОЖАТ да остават траги и во напластен снег... Кога ќе се истопи - трагите ќе останат... ***
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Правиме колекција од амблеми...“ се прчеше Љупчо пред новиот другар.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„И ти велам, другар, јуначишта. Изведовме успешна акција: еден ауди, еден опел и три фиќовци. Еден москвич ни избега.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Заврна ситен есенски дожд. „Некаде да се засолниме“, предложив. „Мајкин, ќе се истопи. Шеќерче!“ ми се сврте со подбив.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)