се (зам.) - исплазува (гл.)

Кажи: нема спас од јазикот зад секој знак се изплазува со својата двосмисленост - жива песок во којашто (се) гине со пред-у-мисла а ние, овоземни, талкаме по некоја обоготворена смисла правиме пазар напразно играме комар без ќар: самото правење има своја поетика - ја насетуваме, не ја именуваме;
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Детето се исплазува и истрчува со топката.
„Го сакате ли Дебиси“ од Лазо Наумовски (1973)