се (зам.) - исклешти (гл.)

Сириецот се исклештува, терајќи го најмалиот, голобрад придружник (сѐ уште исплашен од приказните за крвожедната Гило што во пустелија со пајакова плунка им ја цица крват на децата сè додека не им ја остави виснатата кожа) ситно да се закашла, придвижувајќи го натежнатиот простор како леснонога искра што се впива во молчалив преграб: - Не убедувај се дека тој ќе те заштити.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Беше тромав и не се надраснуваше за да се исклешти кон тоа клештење.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
„А зошто да не може, сине?“ се исклешти попот Ставре.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
„Чудно ми чудо”, се исклешти Тодора, „и кравана имаше теле, па што, да не се знае кој е волот?
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Крчмарот се повлекуваше и тој уште повеќе се исклешти. „Чекај... Каде? Сакам да платам.“
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Добро беше што го праша дали некаде се должи себе си со таа вар и со таа работна рака и со сите тие килими, на што тој ти се исклешти: „Знаеш, претседателска куќа, може да дојде секој, и...“
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Дека ми се причинувало оти сите негови зборови се со по многу нозе.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Еве, само ова му го пренесов, а потоа, за да обезбедам отстапница, се исклештив сосема непотребно додека објаснував дека сум имал впечаток оти зборовите на Ристе декоратерот ми се потсмеваа.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Тогаш тој, оставен и заборавен, се исправил со мака на коленици како за молитва, можеби и се помолил, и стиснал со обете раце нож свртен со врвот кон левата страна на градите.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- И јас сум без ѕевгар. Ако сакаш ќе се здружиме.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Ќе се бранам со секира. Зошто ви се вам нови мртовци со дупка на челото?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Повисокиот тревар му рекол дека ќе му се покори, бездруго ќе му се покори на ножот; лицето уште повеќе му заприлегало на мудар лисец што се готви да се исклешти за своја сметка.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се исклештил пцуејќи или повикувајќи го Пророкот како сведок на една споулавена но достојна храброст на вистински борец.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Не сум питач, со закана стушено се исклештил Онисифор Мечкојад; забите не му се гледале од густата четина.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се исклешти и ме тресна со шака по рамо.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Докторот се исклешти и го потчукна по раката: „Мене, синко, раката ми прилега сосема нормална. Си имал единствено треска.“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)