На сѐ се чуди, од сѐ се изненадува.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Често се случува кога ќе се задржи овдека, во гостинската одаја, некое од нив да се разбуди, сонувало лош сон, да дотрча ваму, па побрзува да отвори и - силно се изненадува: нагрнат со веленце, по чорапи и со свеќа во рацете доаѓа Јосиф.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)