Во тие неизвесни времиња, кога сѐ можеше да се измени, да се измеша, како ова мигум наоблачено време на планината, кога лесно можеше да се фрли и да зарти семето на раздорот во заедничката душа на луѓето, да дојде директива од „другото небо”, па сѐ да измени, да зацрни, белата зрачна ведрина на Чанга им остануваше како последна надеж на луѓето...
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Шефот збунето ја гледаше мајка ми. Не знаеше како да продолжи со пописот, па рече: – Луѓе мои, па во ова семејство сѐ се измешало.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Козите поживо од сите го враќаа него кон вистината за заедничкиот сон. – Ех, како се измешаа времињата! – извика Чанга. – Се измешаа, се измешаа! – И сега козите го враќаат човекот кон првиот сон, кон старата заедница, го спасуваат. Татко ми и со ова се согласи.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Се измеша сѐ. Радост. Тага. Болка. Љубов. Возбуда. Солзи. Смеење. Сѐ во исто време ...
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Следниот момент сѐ се измеша. Беше токму вака како што раскажувам.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Сѐ заклокоти и се измеша во една црна и јаросна маса.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
„Природата се измешала ова лето“, рече Кети.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Митрејце, жено... што велиш? Мене ми се измеша умов!...
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Се плашеа да не е волк и наслушнуваа тапи удари на рогови во дрво.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Не верував дека Онисифор со белег на лицето не ја забележа преплашеноста на моето лице и замагленоста под клепките над кои орлите и небото се измешаа црно и сиво.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Онисифор Мечкојад не се излажа дека ќе сум предавник, сеедно што тоа се случуваше поинаку отколку тој што очекуваше.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Во новиот метеж луѓето се измешаа со своите сенки.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Тој се измеша со другите и допирот со нив му беше пријатен.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Арсо и Глигор ги напикаа во првиот кауш За да останат незабележани, се измешаа со другите затвореници.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Сѐ околу него се заврти, се измеша и почна да се губи, да се преселува некаде другаде, далеку, влечејќи го и него со себе.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Сме се измешале со гуштери, со змии, со кртици, со разни гадурии. Не се знае кој е полиот.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Каде живеел чиновникот што ги беше поканил, за жал, не можеме да кажеме со точност: помнењето започнува силно да нѐ изневерува, и сѐ што се однесува на Петербург, сите улици и куќи се слеале и толку се измешале во главата, што е мошне тешко да извлечеме оттаму нешто што би изгледало пристојно.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Сите тие светови наеднаш се вкрстија и се измешаа во една речиси законита точка, во земјата од онаа страна на огледалото, во Америка.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Оздола доаѓаа луѓе, старци, жени некои ги носеа на грб зашто не можеа да одат, а најголемата врева доаѓаше од воловите, коњите, козите, кучињата што останаа заробени во селото: се измешаа сите гласови и се слушаше нешто страшно.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
На ова Гоше кивна, нешто му се измеша во желудникот, се наведна, се фати за устата со левата рака и, држејќи се со десната рака за газот, блед и разбушавен се стрча кон спачекот.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Будалштини, си рече, кога се рассони. Му се измешале чуените нешта во врска со Атиџе.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Божем небото ригна и се отвори, така крикот на Бошко се измеша со оној на ибн Пајко.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Гледајќи ги овие растенија, луѓето велеа: Боже, се измеша светот: дојде време да не се знае кој кого јаде: дали животните растенијата, или растенијата животните...
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Се измешаа така и се разделија на групи и секоја група бодињаше по една уличка, за да се сретне со друга во друга та да нема каде да се поминат.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Премногу се измешани Балканците. Долго време ќе војуваат едни против други, самите против себеси!
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Но и свадбарите брзаа да стигнат први, и така заедно стасаа пред црквата. Се измешаа и поворката и свадбарите.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Кога ќе се измеша, свети исто како газија - му објасни чичко Тале.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Се измеша маслинката со пролетното цвеќе на дрвјата и чека плодот да потера.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Асоцијативни тези:
- и по петнаесет столетија
Стоби е осамено и мисли
на сопствениот расцвет;
-носталгијата се зголемува
пред свеста дека минатото не се враќа
туку се обновува во нови форми;
-човекот, Стоби, човекот;
-барајќи ја одново втората половина
на дваесеттиот век
се наоѓаме во состојба во којашто
се измешани старото и новото време;
-мртвите жители на Стоби се билките
и тагата, урнатините што ги прават убави и живи;
- Стоби живее.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Ангели и црвени коњи едрат низ ноќното небо.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Се појавуваат флешови на Хитлер и Сталин, инсекти и носорози, The Wild Bunch i Midnight Ex- press експлодираат на прозорецот од мотелската соба додека двајцата водат љубов пред заложникот.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
NBK можеби нема многу што да каже за овие демони, но може да покаже многу, со слики во кои се измешани убавината и ужасот, ѕверствата и комедијата.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Тука ти се измешани интереси руски, австро-унгарски, бугарски, српски, англиски, турски, француски.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
Сѐ ми се измеша со чајот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ни се измешаа нозете, ни се прелија телата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Сѐ се измешало, си ебало мајката, со проштение.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Понекогаш, кога сончевите зраци ќе се измешаат со есенските бои на лисјата, Билјана е весела.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)