Кога беа на она место, каде што виделината на тој спрпелкан ден сосема се изедначуваше со врнежот, оние двајца толку се затскрија зад густата чипка на развиорените котолци на снежинките, што тој сега сети и како го штипкаат очите од таа напната и упорна загледаност.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Ти не ја испушти приликата
мајчински ги измолза боските
солени, а млечни
се наведна похотливо
длабочините да ми ги одмериш
според ехото
па кога се увери
- има кај да претечеш
се прели без остаток во мене
преполна и тешка
водена, се изедначувам со тебе!
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)