Тогаш беше можно сѐ, се колнам, сѐ можеше да се издржи.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Ми се гади од тоа што од нешто би требало да не ми се гади, барем нешто што би било мотив да се издржи гадењето до крај, сила и против- сила.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Способноста да се издржи осаменоста е корисна, но не и суштинска.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Знаеше дека е најтешко да се изддржи тоа, што во тој глас можеше да се сети, безмалку да се види, како волкот ја отвора устата, како грчот во празниот стомак му ја исправа главата, оптегнувајќи му го гркленот до крајната возможна граница на еластичноста и како секој мускул на него станува потврд од дрво, сув и истенчен.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Треба да се издржи, мила. Само уште малку да се издржи.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Немаше друго освен да се издржи уште малку, кога се издржал толкав залуден пат.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Вчераутро, на пример, по доручекот во 9:00 часот, со длабоко воздивнување, погледнувајќи во часовникот од каршија, почувствував некоја мачнина од бавното минување на времето и од помислата за преостанатите 8 работни часови кои требаше храбро да се издржат.
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
Секој си зеде на нишан по еден и - чекаше. Градите се напинаа до распукнување. Не може веќе да се издржи...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)