се (зам.) - извира (гл.)

И тие ќе почнат да се извираат пред нас со сведени погледи и со паднати шајачни бечви на колковите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Меѓу ветките се извира Дуко Вендија и вика: - О, Велико! - Ој, се одѕивам. - Кај си, мори? - Еве сум, море.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Седам и гледам како му излегува душата, му се извира. И, по недела маки, се предаде. Запре да му мрда и уста и снага.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Се фрлаат луѓето како пливачи во воздухот, се извираат, потскокнуваат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Се извирам под надвозникот на Малата железничка станица, цепам преку пругата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Се накачуваме, се извираме, сме станале сеништа.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Од куќите излегуваат здрави и болни, се извираат од под чардаците, се пореваат меѓу јалиците, како да излегуваат од земја, од никаде.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Напати ќе ми се појави некое светло, ќе се извре некаде далеку од земјата и одново ќе пропадне в земја.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)